ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξανα αρχιζω να αισθανομαι μονος μετα απο 1.5 χρονο που μου συνεβησαν ποσα πραματα και καθησα το ελιωσα στις σκεψεις κ εν τελει ημουν καλα παρ ολες τις δυσκολιες. Και ειπα να ξαναπροσπαθησω να προσεγγισω καποια που με μεγαλη υπερβαση πηγα την πρωτη φορα να της μιλησω λογω του οτι δεν ειμαι πολυ κοινωνικος ουτε εχω αυτοπεποιθηση να μιλαω κυριως σε ξενους ανθρωπους. Δεν εκατσε τη πρωτη φορα για διαφορους λογους που τους κατανοησα και τωρα οπως προανεφερα ειπα να προσπαθησω να τη προσεγγισω ξανα κ το εκανα αλλα δε ξερω πως παει το πραμα και τι αλλο να κανω. Και καθομαι και σκεφτομαι ειτε να το αφησω το θεμα και να συνεχισω να ειμαι μονος και υποτιθεται σχετικα καλα ή να το κυνηγησω εως οτου μπορεσω. Απλα αυτες οι σκεψεις με βγαζουν απτην υποτιθεμενη αρμονια μου και με κατατρωνε. Σκατα.