ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φοιτητής είμαι και εγώ τεταρτοετής, και διαβάζω συχνά πυκνά εδώ στις Εξομολογήσεις αναρτήσεις πολλών φοιτητών που πάνω κάτω έχουν παρόμοια θεματολογία. Οπότε σκέφτηκα να συγκεντρώσω τα δύο τρία βασικά θεματάκια που απασχολούν.Οι περισσότεροι ξεκινούν με το όνειρο να μπουν σε μια σχολή, προκειμένου όταν την τελειώσουν να μπορέσουν να αποκατασταθούν επαγγελματικά. Επίσης μέσα στη σχολή περιμένουν ότι θα κάνουν την μεγάλη παρέα με φίλους που δεν κάναν στα μαθητικά τους τα χρόνια, αλλά και θα αποκτήσουν και σχέση με μια κοπέλα. Όμως τότε ερχόμαστε στην πικρή αλήθεια.--> Οι περισσότεροι που θα βγουν από μια σχολή θα είναι δυστυχώς άνεργοι, όχι μόνο λόγω του προβλήματος που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η χώρα, αλλά και επειδή έχουν επιλέξει ή τους έχουν επιλέξει να κάνουν κάτι που δεν τους εκφράζει - αντιπροσωπεύει.--> Για αρκετούς η έννοια της μεγάλης παρέας μπορεί κάποια στιγμή να πραγματοποιηθεί. Αλλά έτσι όπως ήρθε κάποια στιγμή - σύντομα μάλιστα - θα φύγει. Αναρωτηθείτε πόσοι από εμάς ενταχθήκαμε σε μεγάλες παρέες που αποτελούνταν από συμφοιτητές και γνωστούς αυτών και μετά από λίγο καιρό άρχισε αυτή να διαλύεται γιατί ο ένας δεν μπορούσε, ο άλλος έκανε σχέση, ο άλλος βαριόταν, οι ώρες δεν ταιριάζανε. Μετά από αυτό αραιώνει και η τηλεφωνική ή internetική επικοιωνία, και στο τέλος έρχεται η διάλυση και μένουμε μόνο στα τυπικά όποτε και αν συναντηθούμε στη σχολή. Χωρίς απαιρήτα να έχει κάνει κάποιος σε άλλον κάτι. Το θέμα είναι να καταφέρουμε να μας μείνουν 1 - 2 φίλοι στο τέλος της φοιτητικής μας θητείας. Το πιθανότερο να μείνουν απλά 1 - 2 γνωστοί που θα μιλάμε στις γιορτές στο τηλέφωνο για χρόνια πολλά.--> Τώρα όσο για το θέμα της σχέσης, και ειδικά από την πλευρά των αγοριών, αρκετοί περιμένουν να τους έρθει η άγια επιφώτιση στο πανεπιστήμιο που δεν τους ήρθε στο σχολείο. Που ναι μεν από άποψη μεγέθους του δείγματος και των επιλογών αυξάνονται οι πιθανότητες, αλλά στο τέλος το θέμα μένει για αυτούς στα χαρτιά και στην φιλολογία. Πόσοι φίλοι σας έμειναν ή είναι μπακούρια και στο πανεπιστήμιο; Εγώ ξέρω 12 και εμένα 13 άτομα, με τα οποία έχουμε συζητήσει για τέτοια θέματα και αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα. Μόνο οι 3 με 4 έκαναν κάτι. Απογοητευτικό θα έλεγα για τη στατιστική αλλά και για εμάς τους υπόλοιπους.Όλα βέβαια τα παραπάνω είναι απλές διαπιστώσεις που μεν ισχύουν σε πολλούς αλλά δεν είναι ο καθολικός κανόνας. Το θέμα είναι να βρίσκουμε όσες περισσότερες εξαιρέσεις μπορούμε. Ένα είναι σίγουρο όμως. Το παραμύθι της φοιτητικής ζωής (ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα) όπως μας παρουσιαζόταν στα σχολικά μας χρόνια ισχύει για τους περισσότερους σχεδόν σε μηδενικό βαθμό.Αλ.