ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...γιατί γράφω εδώ αυτή τη στιγμή, ούτε ακριβώς τι θέλω να πω. Έχω ένα συναίσθημα μελαγχολίας μέσα μου και ένα δάκρυ που υπάρχει αλλά για κάποιο λόγο δε βγαίνει, ώστε να ξεσπάσω. Διαβάζω διάφορες εξομολογήσεις , εκ των οποίων οι περισσότερες "μαύρες". Πώς γίναμε έτσι; Τι κόσμος είναι αυτός; Και πώς να τον αντέξεις; Χωρίς δουλειά, χωρίς έναν άνθρωπο για να μοιράζεστε έστω τα άσχημα; Και ποιον να εμπιστευτείς; Όταν έχεις πληγωθεί στο παρελθόν ποιον να πιστέψεις; Ένα κύμα απαισιοδοξίας και φόβου τον τελευταίο καιρό με έχει παρασύρει και δεν ξέρω που θα με φτάσει. Ένα ξέρω μόνο, ότι δεν πιστεύω πια σε όλα τα όμορφα "ροζ" όνειρα που πίστευα κάποτε. Ευχαριστώ όσους με διαβάσατε και συγνώμη αν σας μετέδωσα θλίψη. Καληνύχτα!