ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μα είναι και αυτές οι νύχτες που σε πνίγουν οι σκέψεις. Νύχτες ήσυχες, απλές, μελαγχολικές. Κάθεσαι στο κρεβάτι και οι σκέψεις τριγυρίζουν στο μυαλό σου. Έρωτες, δουλείες, σχέδια, ότι σε ανησυχεί, ότι σε απασχολεί. Και δεν παύεις να σκέφτεσαι και ας είσαι κομμάτια από τους ρυθμούς της καθημερινότητας. Είσαι εκεί κολλημένος, χάνεσαι μέσα στις σκέψεις σου, κάνεις σενάρια. Προσπαθείς να βρεις κάτι για να κρατηθείς να μην σε κυριέψουν πάλι σκέψεις άσχημες, σκέψεις κακές, να νιώσεις χαρούμενος και ζωντανός. Εκμεταλλεύεσαι την ησυχία που υπάρχει και τριγυρνάς στα σοκάκια του μυαλού σου, τόσο ήρεμα, τόσο γαλήνια. Κάθε βήμα και άλλη σκέψη,κάθε στροφή και άλλο θέμα που σ’ απασχολεί. Μα είναι κάποια βράδια, βράδια εφιαλτικά που νιώθεις πώς δεν ζεις μα πως απλά επιβιώνεις, πως είσαι μια ψυχή εγκλωβισμένη που δεν μπορεί να ελευθερωθεί και αναρωτιέσαι το γιατί. Γιατί να με κυριεύουν τέτοιες σκέψεις; Γιατί να μην είσαι απλά χαρούμενος; Γιατί; Και έτσι κλείνεις τα μάτια σου και σκέψεις σωπαίνουν. Προσπαθείς να κοιμηθείς, με την ελπίδα ότι αύριο θα είναι μια διαφορετική μέρα, μια μέρα που θα νιώθεις χαρούμενος, μια μέρα που θα έχεις ελευθερωθεί από αυτές τις σκέψεις...μα η κατάσταση δεν αλλάζει...και εσύ απλά ελπίζεις και επιβιώνεις...