21.11.2013 | 01:31
Πριν 1μιση εβδομάδα....
Την Κυριακή από το πρωί που ξύπνησα είχα στο μυαλό μου ότι έχεις γενέθλια (για να μην πω από την προηγούμενη μέρα). Ήρθα στους αγώνες αποφασισμένη ότι αν σε δω θα σου ευχηθώ και θα σου χαμογελάσω με όλη μου την ψυχή αλλά φυσικά δεν το έκανα γιατί όπως είπα δεν βρήκα την ευκαιρία…Μετά σου έγραψα ένα μήνυμα και καλά αποφασισμένη να σου το στείλω, μέχρι χθες ήταν αποθηκευμένο στα πρόχειρα, δεν ήθελα τάχα να σε φέρω σε δύσκολη θέση.Αλλά σήμερα φτάνει! Μου λείπεις, σε σκέφτομαι, όταν σε βλέπω δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου. Θέλω να ξέρεις ότι δεν έχω ξεχάσει τίποτα, ότι δεν είμαι το κοριτσάκι που γνώρισες και πως ότι και να σου είπα σε αγαπάω πολύ και ποτέ δεν έπαψα να νιώθω πράγματα για σένα. Συγγνώμη και πάλι συγγνώμη και κυρίως ευχαριστώ! Αν δεν ήσουν και εσύ να μου φερθείς τόσο όμορφα μπορεί να μην άλλαζα ποτέ, με έκανες να δω πράγματα που αλλιώς μπορεί να μην τα συνειδητοποιούσα. Αυτός ο λίγος καιρός που περάσαμε μαζί μετά από 4 μήνες μου άνοιξε τα μάτια, την μέρα που μιλήσαμε για τελευταία φορά αν θυμάσαι… ευχαριστώ! Δεν θέλω να νομίζεις ποτέ ότι σε ξέχασα ή ότι έπαιξα μαζί σου. Θέλω να ξέρεις ότι ήσουν πολύ σημαντικός και ακόμα είσαι!Δεν σε διεκδικώ διότι δεν με εμπιστεύομαι και δεν θέλω να σε ξαναπληγώσω και φυσικά είμαι σίγουρη ότι δεν σε ενδιαφέρει η πάρτη μου! Αλλά είμαι πάντα εδώ και σε χαζεύω από μακριά… ίσως να είμαι μελό, δραματική και να έχω πλάσει μια φανταστική εικόνα αλλά δεν με νοιάζει… το αξίζεις, για σένα χαλάλι!