ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
30.11.2013 | 16:49

Δεν με ακούνε οι δικοί μου...Συμβαίνει μόνο σε εμένα???

Δεν εννοώ ότι προσπαθούν να μου επιβάλλουν κάτι...Καμιά σχέση!Κάνω ότι θέλω...Το θέμα είναι ότι πάω να ανοίξω μια συζήτηση και αν δεν αφορά εκείνους για κάτι σοβαρό τότε δεν με ακούνε...Με γράφουν πραγματικά στα αρχίδια τους.Με τον πατέρα μου ούτε καν μιλάω μόνο ένα τι έγινε πατέρα του λέω το πρωί.Με την μάνα μου κάθε φορά που αρχίζω μια συζήτηση ή θα κοιτάει αλλού(tv,pc) ή εκεί που της μιλάω θα πει κάτι στον πατέρα μου σαν να μην υπάρχω,η θα σηκωθεί να πάρει τηλέφωνο χωρίς να πει τίποτα.Έχω πει πολλές φορές πως δεν θα ξανά ασχοληθώ αλλά στο ίδιο σπίτι δεν γίνετε να την βγάζω στην μούγκα και καμιά φορά η ίδια ξεκινάει κουβέντα και μόλις πάρει την απάντηση που θέλει σταματάει πλέον να με ακούει.Φυσικά και περιμένω πως και πως να βρω μια δουλεία να φύγω αλλά τα νευρά μου βαράνε κόφτες.Αφορμή που το γράφω αυτό είναι αυτό που έγινε τώρα.Πάω στο σαλόνι και διαβάστε συζήτηση...Μάνα:τι κάνεις παιδί μου. Εγώ:Kαλά ρε μάνα εσύ? Μάνα:Καλά τι έγινε τελικά με αυτή τη δουλειά που περιμένεις? Εγώ:Περιμένω ακόμα γιατί...(με το που ακούει το περιμένω ακόμα σταματάει να με κοιτάει και κοιτάει την οθόνη του tablet της)και εγώ της εξηγώ τι έχει γίνει μέσα σε 2 λεπτά προσπαθώντας να κρατήσω τα νεύρα μου γιατί έβλεπα ότι με γράφει.Τελειώνω με αυτά που είπα και την κοιτάω επίμονα...Όχι απλά δεν μίλησε αλλά ούτε καν σήκωσε το κεφάλι να με κοιτάξει.Μάνα της λέω...Μάνααα...Τι θες παιδί μου φωνάζει νευριασμένη.Με γράφεις στα αρχίδια σου της λέω γιατί σου μιλάω τόση ώρα για κάτι που εσύ με ρώτησες και κοιτάς την μαλακία σου μην το πάρω και το σπάσω.Μου λέει ρε άντε στο διάολο ψυχανώμαλε που δεν σε ακούω τι πρέπει να κάνω να σε κοιτάω στα μάτια μου λέει.Της λέω ωραία πες μου τι σου είπα.Μου λέει ότι ακόμα περιμένεις.Της λέω ναι αλλά γιατί.Μου λέει γιατί?Της λέω ε είδες ότι με γράφεις στα αρχίδια σου τόση ώρα αυτό σου εξηγούσα.Πάει να τα καλύψει με κάτι λέξεις που πήρε το αυτί της λέγοντας άσχετα πράγματα και μετά μου λέει να το ξαναπώ.Ξεκινάω την κουβέντα πάλι και εκείνη την ώρα στρέφει το βλέμμα προς την τηλεόραση και την δυναμώνει κιόλας.Έ είσαι απαράδεχτη της λέω και με έβρισε.Ρε παιδιά είμαι παράλογος?Δεν υπάρχει αυτό που ζω...Πραγματικά!
 
 
 
 
Scroll to top icon