ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πότε Θεέ μου θα μάθω να ζω με την μοναξιά μου, να σταματήσω να κλαίω απεγνωσμένα κάθε βράδυ, να μην σκέφτομαι συνέχεια ότι θα πεθάνω χωρίς αγάπη, να αντιμετωπίσω την ζωή με αισιοδοξία και να ξεπεράσω την στενοχώρια που με δέρνει;Αγαπητοί μου κλαίω την στιγμή που σας τα γράφω αυτά, ζωή χωρίς αγάπη δεν υπάρχει, περιφέρω το σώμα και το μυαλό μου από το σπίτι στην δουλειά και πάλι πίσω με όση μπορώ μεγαλύτερη στωϊκότητα και υπομονή. Ξεκινάω την κάθε ημέρα με όσο μπορώ περισσότερη αισιοδοξία και κάθε βράδυ καταλήγω μόνη και κουρέλι.Ξέρω, ξέρω, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Είναι εγωϊστικό, είναι αχάριστο, είναι οικτρό την ώρα που ο κόσμος βασανίζεται από χιλιάδες άλλα πράγματα εγώ να αναλώνομαι στην πολυτέλεια του μικροκόσμου μου, αλλά πιστέψτε με, ούτε και αυτή η γνώση δεν βοηθάει.Και σας θέτω σοβαρό ερώτημα: βρίσκουμε κάποτε την αγάπη που -τουλάχιστον νομίζουμε- ότι μας αξίζει;Εγώ πια δεν το πιστεύω.Καληνύχτα σας, αύριο είναι μια άλλη ημέρα.