ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 20 χρονών και ζω σε μια αρκετά δυσλειτουργική οικογένεια. Οι γονείς μου είναι χωρισμένοι εδώ και πολλά χρόνια και εγώ μεγάλωσα και μένω ακόμα με τη μητέρα μου, η οποία έχει την συναισθηματική ωρίμανση ενός εφήβου (έχει ψυχιατρικό πρόβλημα) και φέρεται με τον εγωισμό, την ανασφάλεια και την ανευθυνότητα του εφήβου. Το κυριότερο είναι ότι επιδεικνύει πλήρη αδιαφορία για μένα και για τα αδέρφια μου.Μεγαλώσαμε όλοι μας λοιπόν μέσα στην αδιαφορία και την ανασφάλεια, με κακές επιπτώσεις. Ο καθένας μας το έβγαλε και το βγάζει ακόμα διαφορετικά. Εγώ πάλι κατέληξα να μην έχω σχεδόν καθόλου αυτοπεποίθηση και αντίθετα να έχω πάρα πολλά νεύρα, τα οποία ξεσπάω μέσα στην οικογένεια. Το χειρότερο είναι ότι βλέπω ότι σιγά σιγά γίνομαι όλο και περισσότερο νευρική και μίζερη. Νιώθω ότι βήμα βήμα τα κάνω όλα σκατά και φοβάμαι ότι και η δική μου ζωή θα καταλήξει να είναι το ίδιο μίζερη με της μητέρας μου. Κυρίως φοβάμαι ότι αν κάποια στιγμή κάνω τα δικά μου παιδιά θα τα καταστρέψω με τον ίδιο τρόπο. Το χειρότερο; Ξέρω ότι δεν κάνω τίποτα ουσιαστικό για να βελτιώσω την κατάσταση στο σπίτι ή τουλάχιστον τον εαυτό μου. Μόνο αγχώνομαι, μιζεριάζω, νευριάζω και νιώθω ενοχές.Σκατά στα μούτρα μου δηλαδή.