ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 20 χρονων σε σχεση 3.5 χρονια. Ηταν ο πρωτος μου ημουν η πρωτη του. Η τωρινη του συμπεριφορα ειναι πολυ καλυτερη σε σχεση με πριν. Οχι οτι με χτυπαγε κιολας αλλα ηταν λιγο ανωριμος, εκανε ψιλο-μαλακιες αλλα τοτε ημουν φουλ ερωτευμενη κ τα προσπερναγα. Μετα απο ενα χωρισμο π ειχε επιλεξει αυτος, αφοτου τα ξαναβρηκαμε εγω ημουν πολυ επιφυλακτικη (κ ακομα ειμαι) γτ με ειχε κανει ρακος ψυχολογικα. Μετα απο ενα χωρισμο που επελεξα εγω αυτος ταρακουνηθηκε κ αποφασισε να προσπαθει πιο πολυ. Σημερα τεσπα ειναι πολυ πιο νταξει απεναντι μου κ ειναι πιο τρυφερος κ εκδηλωτικος. Ελα ομως που εγω δεν νιωθω οπως ενιωθα παλια. Εννοειτε πως ακομα τον νοιαζομαι, εχουμε περαςει πολλα μαζι, αλλα δε νιωθω ερωτευμενη καθολου. Μ λεει "σ αγαπω" κ του λεω "και γω" μηχανικα. Κανει σχεδια για το μελλον κ πιστευει πραγματικα οτι θα παντρευτουμε. Ενω εγω τα ακουω αυτα κ αγχωνομαι! Δε θελω να τον βγαλω απ τη ζωη μου αλλα φοβαμαι οτι αμα συνεχισουμε να ειμαστε μαζι ετσι θα του παιξω μαλακια κ δεν θελω. Ειδικα τωρα που αυτος ειναι τοσο καλος μαζι μου. Κ επειδη βλεπω οτι οντως προσπαθει δε μου κανει η καρδια να τον πληγωσω κ να του πω να χωρισουμε.Πω δε ξερω τι να κανω.Προς το παρον ηθελα απλα να τα πω καπου για να μπορεσω να κοιμηθω.Καληνυχτα.