ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

απο τοτε που χωρισαμε(πριν κανα 1.5 χρονο οριστικα δλδ)εχουν αλλαξει σχεδον τα παντα.στην αρχη περασα πολυ ασχημα.τσαντιζομουν με τον εαυτο μου,με εσενα,που δεν μπορουσαμε να διαχειριστουμε ολο αυτο που νιωθαμε.οι αντικειμενικες συνθηκες ηταν πολυ δυσκολες για εμενα.και δεν εννοω μονο σε συναισθηματικο επιπεδο,εννοω σε πρακτικο.τα πραγματα πηγαιναν απο το κακο στο χειροτερο.ολα πηγαιναν στραβα,και ας εδειχνα δυνατος.νοικια ,δουλεια,σχολη,φιλοι...εσυ.ολα σκατα.μου φαινοταν ολα βουνο.μην με περασετε για καναν ψωνισμενο(ετσι κι αλλιως δεν προκειται να σας μαθω ποτε ουτε εσεις εμενα)αλλα εστιψα το μυαλο και το σωμα μου.τα ξεπερασα ολα.τωρα εχω καταφερει αρκετα απο αυτα τα "χαζονειρα" που ειχα.ειμαι ανετος και ωραιος.ακομα και εκεινη την μηχανη που ποθουσα τοσο καιρο καταφερα να παρω.δεν ξερω ηταν λες και η τυχη μου αλλαξε.μεσα σε απο ολο αυτο το ομολογω εγινα πιο δυνατος και πιστεψα πως τελικα ολο αυτο για εσενα το ειχα ξεπερασει.πως τελικα ηταν κατι ψευτικο.παιχνιδι του μυαλου μου.ελα μου ντε ομως τοσο καιρο μετα που τα εχω "ολα".βγαινω περναω καλα.κανω τις εκδρομες μου τις βολτες μου με την μηχανη,απο τον γυναικειο πληθυσμο δεν εχω παραπονο,αλλα καθε φορα που γνωριζω καποια και το πραγμα προχωραει(και παλι παιδια δεν θελω να φανω ψωνισμενος,ειπαμε δεν σας ξερω δεν με ξερετε,ειναι αρκετα τα τυχερα μου)εγω αντανακλαστικα σκεφτομαι εσενα.την συγκρινω υποσεινηδητα με εσενα,και κακα τα ψεματα δεν της δινω καμια ελπιδα.στην αρχη ειπα δεν ειναι τπτ απλα δεν ετυχε,ή οτι δεν ειναι τοσο καλη.αλλα μια δυο,αυτο συνεχεια.δεν μπορω να αφεθω.τωρα θα μου πειτε εχεις φαει σκαλωμα,ψυχαναγκασμο,κολλημα,απωθημενο με εκεινη.δεν ειναι ετσι.τα συναισθηαμτα μου για εκεινη ειναι το ιδιο,οπως ηταν και τοσο καιρο πριν.τωρα θα μου πειτε γιατι δεν πηγα να την βρω και να της τα πω και να της τα δειξω ολα αυτα.συγνωμη που θα το πω παιδια αλλα οι καταστασεις αναμεσα μας δεν ηταν και τοσο ιδανικες.αν και εκανα μια προσπαθεια,αλλα η θεα τυχη δεν ειχε τα ιδια σχεδια.αλλα σκοπευω να παω στο αμμεσο μελλον.νομιζω οτι θα σκασω αν δεν παω,οτι θα περασω την ζωη μου με καποια ή καποιες αλλες και μεχρι να τα τιναξω στο πισω μερος του μυαλου παντα θα ειναι αυτη.ισως καποιοι ερωτες ειναι μοιραιο να ειναι ετσι.απλα δεν θελω να την ενοχλησω και να την πληγωσω ξανα,ουτε αυτη εμενα.αυτα._