ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω τόσο πολύ να είμαι με κάποιον αλλά ποτέ δεν αφήνω κάποιον να με πλησιάσει.Απο την άλλη εχω την εντελώς χαζή εντύπωση πως κανένας δεν θα θέλει εμένα πραγματικά ακόμα και μαζί μου να είναι το μυαλό και η καρδιά του θα είναι αλλού.Παρόλο που εχω κάποιες γνωριμίες και κατακτήσεις με ομολογουμένως αρκετά εμφανίσιμα παιδιά που θέλουν να κάνουν κάτι παραπάνω μαζί μου,τους ‘’κόβω τον αέρα’’ ή το παίζω αδιάφορη…Το αποτέλεσμα να είμαι πάντα μόνη μου και να μπαίνω μέσα σε έναν φαύλο κύκλο που τον εχω δημιουργήσει μόνη μου και να λέω πως αφού δεν εχω κάποιον δεσμό τότε πως είμαι κακάσχημη και χαζή…Κουλή αυτή η σκέψη,σωστά;;Άρα όπως καταλαβαίνετε δεν ξέρω τι γίνετε με εμένα!Γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου και δεν με αφήνω να ζήσω και εγω τον έρωτα και όπου βγεί;;;Γιατί μου φέρομαι έτσι;;;