ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αφού τα έχουμε πει, άνθρωπέ μου καλέ, ότι ναι μου αρέσεις. Ναι, μου αρέσει η προοπτική να κάνω κάτι μαζί σου, αλλά γιατί παίζεις με τις λέξεις; Ανά δεύτερη μέρα τηλ " έλα βρε, πού είσαι να περάσω; " και τα σχετικά. Δε λέω, να περάσεις, να τα πούμε, να γελάσουμε. Αλλά το γεγονός ότι σου έχω παραδεχτεί την αδυναμία μου, γιατί γίνεται δύναμή σου χωρίς λόγο; Εννοώ ότι καλά τα λέμε... γιατί κάθε δεύτερη κουβέντα να πετάς και μία μπηχτή, αλλά στην ουσία να μη θες κάτι; Εγώ δεν έχω πρόβλημα. Με το ζόρι παντρειά δε γίνεται άλλωστε. ΑΛΛΑ γιατί εκεί που πας να δείξεις κάτι, το γυρνάς μετά αλλιώς και πάλι από την αρχή; Προσπαθώ να μην απαντάω, να είμαι χαλαρή.Όμως, από ένα σημείο κι έπειτα το πράγμα αυτό καταντάει κουραστικό χωρίς λόγο και αιτία. Και με όλο αυτό το παιχνίδι σου του στυλ "πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης" τα πράγματα έχουν γίνει χειρότερα. Το απλό "Κάτι μου κάνει ο Δ" έχει καταλήξει σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας κ έχει γίνει η μόνιμη ιδέα και κουβέντα παντού και πάντα. Αν δε θες, το λες. Εγώ που ποθώ, το είπα. Εσύ γιατί όχι;