ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρεις πόσες φορές ήθελα να έρθεις? Πόσες φορές χρειάστηκα την παρουσία σου και δεν μπορούσα καν να σ' ακούσω? Ξέρω ότι φαινομενικά είσαι ένας ξένος, ένας άνθρωπος που μοιραστήκαμε ότι μοιραστήκαμε και ο καθένας μετά τραβάει το δρόμο του. Ξέρω επίσης ότι οι περισσότεροι άνθρωποι όταν νιώθουν την ανάγκη κάποιου καταφεύγουν στους φίλους και στις οικογένειές τους. Εγώ όμως δεν στάθηκα καθόλου τυχερή σε κανένα από τα δυο. Είμαι τόσο μόνη μου. Και εσύ είσαι ο ένας από τους δύο ανθρώπους που το ξέρουν και το έμαθαν ποτέ. Ξέρεις όλα όσα ξέρω και εγώ και παραπάνω,ξέρεις πως πονάω και πως ξεγελίεμαι. Όμως δεν απλώνεις πια το χέρι σου όταν σ' έχω ανάγκη... Αλλά καλύτερα! Αφού έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα δεν μπορούμε παρά να είμαστε ξένοι και τυπικοί, καλύτερα. Σ'αγαπάω πάρα πολύ και χαίρομαι που βρήκες κάτι πιο όμορφο και ειλικρινές. Σιχαίνομαι ότι σε κρατάει σε δρόμους που σε πληγώνουν. Για όλα αυτά μη σου φανεί περίεργο που ακόμα κάτι τέτοιες στιγμές θέλω να τρέξω κοντά σου, να μ' ακούσεις με τον μοναδικό σου τρόπο και να με ανακουφίσεις... Μαζί σου δεν αισθανόμουν τόσο μόνη! Τώρα με έχεις απομακρύνει τόσο πολύ μέσα σου που δεν έχω πια το δικαίωμα να σ' αναζητώ( εδώ που τα λέμε ούτε καν ένα τηλέφωνο δεν έχω). Άμα το διαβάσεις καλύτερα να μην το αναγνωρίσεις αλλά αυτός ήταν ο μόνος τρόπος που είχα για να αισθανθώ ότι μοιράστηκα κάτι μαζί σου την ώρα που σε χρειαζόμουν!