ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν, "πίνω, καπνίζω, το παράπονο με πιάνει κι αρχίζω" (μαλάκα, έλεος τι έχω θυμηθεί!). Έχω τόσες σκέψεις, κάποιες σαφείς, κάποιες αόριστες, όλες με περίσσιο λυρισμό αποτυπωμένες όμως. Με εμπνέεις πάντα. Ίσως να θέλω να στα πω, τελικά. Αλλά... Δεν έχω πειστεί ακόμα, για κάποιον πολύ περίεργο πούστη λόγο. Δε σε έχω πιστέψει τελείως. Και σίγουρα δεν είμαι χαζή. Κι οπωσδήποτε δεν είμαι έφηβη πια. Και γνωρίζω πολύ καλά ότι δε λειτουργώ έτσι γενικά. Οπότε, τι παίζει; Τι περίεργα κύματα εκπέμπεις στις κεραίες μου; Ξέρω πολλά χρόνια τώρα πόσο μαλακισμένα είναι κάποια γιατί. Στήνουν πάλι ιστούς. Anyway.Δν ξέρω τι θέλω να γράψω. Χα, θυμήθηκα κάτι, που διάβασα τις προάλλες. Πόσο ταυτίζομαι (σ.σ. www.lifo.gr/confessions/view/109236). Όπως έγραφε και κάποιος, λοιπόν "Πάτησα την ένδειξη "εξομολογήσου", χωρίς να ξέρω τι θέλω να γράψω. Το κάνω μερικές φορές. Πάτησα την ένδειξη "εξομολογήσου" κι έμεινα να χαζεύω το λευκό πλαίσιο" με μια σχεδόν καταπιεστική ανάγκη να το γεμίσω. Τελικά δε λέω και τίποτα, όμως. Τόσο γεμάτο κεφάλι, τόσο άδειο κουτί. Τόσο γέμισμα, τόσο κενό. Βλέπεις; Το βλέπεις πόσο (τα) περίεργα τα πράγματα ταιριάζουν κάποιες φορές;