ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δουλειά δεν έχω.. Χρήματα να κάνω τ οτιδήποτε πλέον δεν έχω..και αυτά λιγοστεύουν.. φιλές με προβλήματα έχω..όπου και αν κοιτάξω βλέπω μια θλίψη.. Δεν ξέρω πόσο θα κρατηθώ όρθια (πριν λίγους μήνες σταμάτησα την ψυχοθεραπεία-είχα δουλειά με σύμβαση αλλα τώρα που έληξε δεν μπορούσα να συνεχίσω την ψυχοθεραπεία)- Είμαι μέσα σε ένα σπίτι και αναζητώ κάτι να ξεφύγω.. όλα καταλήγουν στο ίδιο: δεν έχω επιλογές και έτσι απομονώνομαι και διαβάζω βιβλία.. Μια ρουτίνα πλέον η ζωή μου.. και μετά σου λένε ...και ας μην έχεις δουλειά..υγεία να έχουμε!! Μα πως..δεν φθείρεται και αυτή κάποια στιγμή; όταν νιώθεις εντελώς άχρηστος άνθρωπος; Και ειδικά σε μια ηλικία που θα έπρεπε να είχα μια δουλειά και φυσικά μια οικογένεια..Ειλικρινά...κουράστηκα..