ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά, τον θέλω τόσο πολύ. Τον σκέφτομαι επί μονίμου βάσεως. Δεν ξέρω, είναι πολύ περίεργο συναίσθημα. Μόνιμη στενοχώρια επειδή δεν υπάρχει καμία ελπίδα μαζί του...Θέλω τις γνώμες σας:α) Να προχωρήσω τη ζωή μου, να καταπνίξω αυτά που νιώθω, όπως μου λένε όλοι οι φίλοι μου, που πιστεύουν ότι επειδή είναι έρωτας χωρίς ανταπόκριση είναι ψευτοέρωτας;β) Να γίνω μια θεά και να πάω να του το πω στα ίσια και να φύγω ύστερα κυρία και να μην του ξαναμιλήσω αν δε μου ξαναμιλήσει αυτός; (ρισκάρω πολλά, εγωισμούς κλπ, γνωρίζονται και οι οικογένειές μας, αφήστε τα.)γ) Να τον προσεγγίσω διακριτικά, παρόλο που το έχω κάνει ήδη αρκετές φορές και το μόνο που έχω καταφέρει είναι να λέμε ένα γεια;