ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν καταλαβαίνω.Είναι ντροπή να ζητήσεις συγγνώμη για κάτι;Έστω κι αν η συγγνώμη έχει ξεφτιλιστεί.Όντως,ισχύει η παροιμία που λέει πως "από τότε που βγήκε η συγγνώμη,χάθηκε το φιλότιμο"..Και τι μ' αυτό;;Δεν αναφέρομαι σε κάτι συγκεκριμένο.Μιλάω για απλά,καθημερινά πράγματα.Από μια συγγνώμη στην κοπέλα σου ή το αγόρι σου,μέχρι μια συγγνώμη στο δρόμο. Αλήθεια,μιας και το ανέφερα,αναρωτιέμαι,είμαι ο μόνος που (έστω και αν δε συνέβη τίποτα το ουσιαστικό),άλλαξα μια φορά τη "ρότα" μου,μέχρι να μπορέσω να πλησιάσω έναν οδηγό και να του ζητήσω συγγνώμη για το λάθος που έκανα προηγουμένως;;Έστω κι αν δεν πιαστήκαμε στα χέρια.Αν δεν βριστήκαμε.Είδα από τον καθρέφτη μου την έκφραση του και κατάλαβα πως τον "έθιξα"-πως φοβήθηκε. Αναφέρομαι και σε άντρες και σε γυναίκες.Φοβόμαστε να αναγνωρίσουμε το λάθος μας..;Το θεωρούμε κατωτερότητα;Αδυναμία;;Μήπως χάσιμο χρόνου;;Ζήτα συγγνώμη από κάποιον που στεναχώρησες.Έστω και αργά.Έστω κι αν δεν έχει πλέον νόημα.Ή μήπως είμαστε πάντα υπεράνω..; Στην τελική,έστω και αν δεν το πιστεύεις εκείνη την ώρα,δε θα ήθελες να κάνεις τον άλλο να χαμογελάσει..;Είμαι σίγουρος πως όταν σκεφτείς την κίνησή σου αυτή μετά,δε θα μετανιώσεις ούτε στιγμή.Αυτά.Ευχαριστώ όσους με κατανόησαν. :)