ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

θα χτυπήσει το ξυπνητηρι. Και δεν εχω κοιμηθεί ακόμα. Εχω λιγο πυρετο και πονόλαιμο, γι αυτό μαλλον δε μπορώ να κοιμηθώ. Αλλα πρεπει να παω στη δουλεια. Πτηση για Χονγκ Κονγκ, overbooked. Ξυπνησα το μεσημερι και από το μυνημα μια φιλης μου συνειδητοποιησα ότι είναι καθαρα Δευτερα. Για μενα εδώ στη μεση ανατολή είναι μια μέρα όπως κάθε άλλη. Δεν ενιωσα κατι το διαφορετικο. Ολος ο κοσμος πιστευει ότι εμεις οι αεροσυνοδοι κανουμε μεγάλη και ωραια ζωή. Ταξιδια, γνωριμίες, λεφτα. Μπορει να ισχυει για μερικους. Εγω θελω να παω στο πατρικο μου στη Κρητη να κατσω διπλα στο τζάκι. Να νιώσω πάλι παιδι, να μου πει η μανα μου να μην περπαταω ξυπόλητος μεσα στο σπιτι γιατι θα αρρωστήσω. Να μου φερει τις παντοφλες μου. Να κατσουμε ολοι μαζι να φαμε. Οι εικονες αυτές τριγυριζουν στο μυαλο μου και ενας κομπος ανεβαινει στο λαιμό μου. Την αγαπαω τη χώρα μου, νιωθω τοσο περήφανος κάθε φορα που λεω ότι είμαι Ελληνας. Από την Κρητη. Κι όμως τωρα πια μενω μακρια, και παω πισω λιγες φορες το χρονο ισα ισα να παρω μια ανασα. Κανω μια δουλεια που επελεξα μεν, αλλα με γοντατιζει, με εξοντονει. Αυριο το βραδυ θα είμαι στο Χονγκο Κονγκ. Και δε με συγκινει καν. Ψόφιος απ την κουραση της 10ωρης πτησης θα πεσω να κοιμηθώ σε ένα κρεβατι ξενοδοχείου μεχρι να ξυπνησω και να πετάξουμε πισω. Θυμαμαι όταν ημουνα παιδι και εβαζα κουκκιδες στον παγκοσμιο χαρτη πανω στα μερη που θελω να παω. Και ελεγα στη μαμα μου ότι θελω να γυρισω ολο τον κοσμο. Δυστυχως, όμως, η καρδια μου δε θα ξεριζωθεί ποτε απ τη χώρα μου, απ το σπιτι μου...