8.3.2014 | 15:31
Ζω τη μέρα της μαρμότας εδώ και 2 χρόνια.
Ξυπνάω στις 12, βλέπω πρωινά, μεσημεριανά, κάτι ψήνεται, μπροστά σε ένα λάπτοπ, λιώνοντας στο fb. Κάθε μέρα είναι ίδια.Έχω πτυχίο, δεν έχω δουλειά, λέω ότι ψάχνω αλλά στην ουσία βολεύομαι, βαριέμαι...Νοιώθω άχρηστη, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς όρεξη για δουλειά, για ζωή... Χώρισα μετά από 6 χρόνια, τον έδιωξα με τον τρόπο μου γιατί ένιωθα λίγη δίπλα του. Σε ένα χρόνο 30 και ήδη νιώθω γερασμένη, κακιά γεροντοκόρη.Μπορεί να το παίζω στις παντρεμένες φίλες η άνετη που ζει τη ζωή της και δε συμβιβάζεται αλλά είμαι ένα τίποτα. Τους κοροϊδεύω όλους. Ή μήπως μόνο εμένα?Όλο "θέλω" αλλά ποτέ δεν "κάνω".Το χειρότερο όμως είναι ότι δε νοιώθω μόνο εγώ έτσι. Υπάρχουν χιλιάδες γύρω μου που είναι ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι.Ακόμα και σε αυτό δεν κατάφερα να ξεχωρίσω. Ένα με τη μάζα...Τίποτα ιδιαίτερο...
