ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι με εναν ανθρωπο που ειναι βιαιος.λεκτικη βια.ψυχολογικη βια.ειμαι μικρη σε ηλικια.βρηκα τη δυναμη μια φορα και τον αφησα.με κυνηγησε και λυγισα και ξανα ειμαι μαζι του.απο τη μια τις στιγμες που ειμαι μαζι του χαιρομαι.απο την αλλη οταν ειμαι μονη μου σιχαινομαι τον εαυτο μου που μου το κανω αυτο.ειμαι απο τελειως διαφορετικους κοσμους,με τελειως διαφορετικες αντιληψεις για τα πραγματα.ομως δυστυχως ερωτευτηκαμε.νιωθω οτι δινω παραπανω απο ο,τι δινει και με χειριζεται με τροπο που ολα ειναι υπερ και ολες οι ευθυνες πανω μου.μπορει να βρισει και να φωναξει αλλα παντα το ριχνει σε εμενα γιατι εγω τον ωθω.εγω ομως δε φωναζω και δε βριζω.και παλι ολα ειναι ενας φαυλος κυκλος..πως μπορω να κανω τον εαυτο μου να ξεφυγει απο αυτο?τι ειδους ανασφαλεια ειναι αυτη που κρυβω μεσα μου και δε μπορω με τιποτα να βρω την αυτοπεποιθηση μου?εαν θελετε πειτε μου τροπους αντιμετωπισης και πως να τον αποκλεισω απο τη ζωη μου.υ.γ. : δουλευω εδω και καιρο με ψυχολογοσας ευχαριστω για τον χρονο σας