4.4.2014 | 17:27
4 μήνες
Έχουν περάσει 4 μήνες που με άφησες κι εγώ ακόμα πονάω. Όχι όπως στην αρχή βέβαια... αυτό ήταν άλλο είδος πόνου. Τώρα νιώθω μια θλίψη τελείως διαφορετική. Γιατί πλέον το βλέπω ότι δε θα γυρίσεις... Και η τελευταία ελπίδα που είχα έχει εξαφανιστεί. Με σκοτώνει η αδιαφορία σου. Είχες πει ότι θα ενδιαφέρεσαι για μένα, κι ό,τι μπορώ αν θέλω να σου μιλάω... Απέδειξες το εντελώς αντίθετο όταν δεν απάντησες σε καμία από τις κλήσεις μου, σε κανένα από τα μηνύματά μου. Μου φέρθηκες σαν να ήμουν μία ξένη, κάποια με την οποία δεν είχες μοιραστεί τίποτα... Τόσο περαστική κι αδιάφορη ήμουν για σένα τελικά; Λυπάμαι γιατι εγώ ένιωσα αληθινά πράγματα για σένα, κι εσύ με έκανες να ντρέπομαι γι'αυτά...Να' σαι καλά
