ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απλά ισχύουν και τα δύο.Δεύτερη ζωή δεν έχει, όσο "χάνεις" πράγματα, τα χάνεις οριστικά. Η κάθε στιγμή που πέρασε και δεν ακούμπησε, χάθηκε για πάντα και δεν θα γυρίσει ποτέ πίσω.Ποτέ δεν είναι αργά, για να ζήσεις καινούριες.Το μόνο βέβαιο είναι πως η επόμενη στιγμή θα έρθει.Χρονικά να το δεις, το σε λίγο και το μετά, εφόσον ζεις ακόμα όταν έρθει, θα το ζήσεις. Το πως αυτό θα είναι διαμορφωμένο είναι άλλη ιστορία, δικιά σου κυρίως υπόθεση για το πως θα το φτιάξεις.Αν μιλάμε πχ για μια ερωτική ιστορία που σου ρούφηξε την ζωή και δεν προχωράει, αν όντως ζυγίσεις ότι και την επόμενη στιγμή έτσι θα είναι, κάνεις πίσω και πας για κάτι άλλο, αξιοποιείς το "δεύτερη ζωή δεν έχει" σαν δικαιολογία και λες "ποτέ δεν είναι αργά", γενικά, να ζήσεις κάτι άλλο. Αν το θέλεις θα έρθει κάτι άλλο.Αν ζυγίσεις πως τελικά ίσως τώρα να έχει πια πιθανότητες και το δεύτερη ζωή δεν έχει και το ποτέ δεν είναι αργά, λειτουργούν υπέρ του να προσπαθήσεις.Έχουμε ακούσει ιστορίες έρωτα που τα ισοπέδωσε όλα και ιστορίες δειλών, που κάνανε πίσω και χαρακωθήκανε, που ανήκει η δική σου ιστορία μόνο εσύ το ξέρεις.Άλλωστε, το να ξεπεράσεις τελικά τόσο τρομακτικές ανασφάλειες, είναι ισοπέδωση που φέρνει ο έρωτας, αν αυτόν θέλεις να νιώθεις. Και οι δύο εκφράσεις λοιπόν γυρνάνε σε ένα άλλο πολύ βασικό ερώτημα.Τελικά, θέλεις να ζήσεις; Το πως, το φτιάχνεις στιγμή-στιγμή -αν αφήνεσαι- μην σε απασχολεί.