25.4.2014 | 00:36
Ο καθρεφτης της ψυχης...
Τα ματια μας...Εδω και ενα χρονο ξεκινησε *το παραμυθι μας*.Σε εβλεπα λιγο,αραια και που,τυχαια.Και ομως καθε φορα που οι ματιες μας συναντιονταν ειχαμε τοσα πολλα να πουμε.Σε καθε σκεψη υπηρχες.Υπηρχε και το αν...Αν δεν σε εβλεπα ποτε?Θα ειχε το ιδιο νοημα η ζωη μου χωρις την προσμονη να σε δω?Εστω και για λιγο και μετα παλι η μονοτονια...Κατι μας ενωνε,και οχι ο κοινος γνωστος μας...Οι εντονες διαπεραστικες ματιες...Ενιωθα το βλεμμα σου καρφωμενο πανω μου και οταν δεν γινοταν αυτο η ματια μου αναζητουσε την δικη σου...Σε ηθελα...Μας το χρωστουσε...Το συμπαν ,η ζωη,ο Θεος....Αυτος που μας ενωσε κιολας...Πλεον ειμαστε μαζι...Οχι λιγες μερες...Ενα χρονο και κατι...Γιατι αυτη η σχεση,ξεκινησε τοτε...Μην φυγεις...Να δουμε μαζι το τελος...~ Σ. ή Φ. ~