ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θυμάσαι εκείνα τα ήσυχα βράδια σε μια γειτονιά της Αθήνας που κοιταζόμασταν από τα μπαλκόνια μας..? Περασμένα μεσάνυχτα κ σαν κρυφό ραντεβού, σαν αμαρτία εκ προμελέτης, κοιταζόμασταν..Κάποιες φορές άκουγα την μπαλκονόπορτά σου να σέρνεται αργά κ να ανοίγει, κάποιες φορές σε έβλεπα απλά να στέκεσαι εκεί κ αναρωτιόμουν πόση ώρα με κοιτούσες..Σήκωνες ελαφρά το κεφάλι κ με κοιτούσες βαθιά μες στα μάτια κ ένιωθα μουδιασμένη.. το ήξερες ότι με τρέλαινε να με κοιτάς έτσι.. φαινόταν..Θυμάσαι εκείνα τα φιλιά μας..? Θυμάσαι τίποτε..?Πρέπει να ομολογήσω πως ακόμη σε σκέφτομαι.. κ πως πληγώθηκα. Δεν φταις εσύ, εγώ φταίω, άφησα το μυαλό μου να τρέξει πιο γρήγορα απ' το παρόν..Ελπίζω να μην έχεις πολύ κακή γνώμη για 'μένα..