ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ζω 3 χρονια με τον φοβο του οτι θα χτυπησει το τηλεφωνο και θα μου πουν οτι πεθανες.. παγωσες τα συναισθηματα μου με ολα αυτα που εχουν συμβει και οταν μου λες πως με λατρευεις οι λεξεις μου χανονται πισω απο το σφιξιμο των δοντιων μου και τα βουρκωμενα μου ματια..και οταν χτυπησει το τηλεφωνο ?!!δεν θα μαθεις ποτε τι πιστευω και πως νιωθω για σενα..η πληγη μου ειναι μεγαλη και ο φοβος μου μεγαλυτερος..απλα αναγκαζομαι να ζω κρυμενη πισω απο ενα τεραστιο χαμογελο σε καθημερινη βαση! ειναι η αμυνα μου, να γελω και να χαμογελαω χωρις να το αισθανομαι πραγματικα, για τα ματια του κοσμου!μπορει να πιστευεις πως μου εκανες κακο επειδη εχασα καποιες πολυτελειες, οχι..δεν ειναι αυτο!τι να τα κανω τα υλικα αγαθα και τα λεφτα αν δεν εχω εσενα. ηθελα να ειμαι διπλα σου σε ολο αυτο που περνας, οχι ενας ακομα κριτης που κοιταει απ εξω και σε δειχνει με το δαχτυλο. γιατι?! γιατι επρεπε να φτασεις ως εδω..φοβαμαι καθε λεπτο που περναει..ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ! ΜΕΙΝΕ .. ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ!