4.5.2014 | 03:14
"Τούτο μονάχα ξέρω, πως είμαι γεμάτος πληγές αλλά στέκομαι ακόμα στα πόδια μου.."
Τα χρόνια περνάνε και εγώ παλεύω...παλεύω με το να έρθω πιο κοντά στα όνειρά μου και στα "θέλω" μου και αυτά τρέχουν όλο και πιο μακρυά..Και αυτό το κυνηγητό δεν έχει τέλος.Δε με νοιάζει για τα λάθος άτομα που πέρασαν από την ζωή μου ( δε σας λέω μαλάκες να μην παρεξηγιόμαστε)..έπαθα και έμαθα..Να'στα καλά παιδιά και πίνω μια μπύρα στην υγειά σας από μακρυά!Έμαθα να συγχωρώ χωρίς να ξεχνάω και έχοντας απώλειες από μαλάκυνση εγκεφάλου..Διότι φτάνεις σε μια Άλφα ηλικία (φτάσαμε σε σημείο να μην την αναφέρουμε) και τι έχουμε καταλάβει αγαπητέ? Ε? Φτάσαμε στο σημείο που αντί να τακτοποιούμε καταστάσεις, φοβόμαστε να αγαπήσουμε, να αγαπηθούμε και σκεφτόμαστε ότι μπορεί να φαντάζαμε ευτυχισμένοι με τους ένα δυο ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή μας..Το θέμα είναι ότι καμιά φορά τα βάζουμε με το "εγώ μας" και δεν εννοώ το προβλεπόμενο εγώ..με το εαυτό μας, που αντί να ωριμάζει κάνει πίσω και βγάζει μπροστά ανόητες φοβίες και μας φρενάρει στο να ζήσουμε..Η ζωή είναι τόσο μικρή και εύθραυστη και όλοι εμείς οι "δειλοί" την ζούμε έρποντας..βαρυγκομόντας και βλαστημόντας, αντί να αρπάζουμε την κάθε ευκαιρία (έλα εδώ μωρή...ιέπ!) για την οποιαδήποτε απόλαυση..δε λέω να πατήσουμε εκτροχιασμό και να αρχίσουμε τις παρτούζες, αλλά ρε φίλε το αυγουστιάτικο φεγγάρι με ποιόν το βλέπουμε? Με καμιά σακούλα πατατάκια αγκαλιά και με καμιά μπύρα από το περίπτερο μαζί με την κολλητή/ό μας...και αντί να θαυμάζουμε την εκπληκτικότητα της βραδιάς πατάμε διαγωνισμό μαλακίας- ανιστορώντας πρώιμες σκέσεις που απλά παρτάρουν σε κάποιο μπιτσόμπαρο με κανά δυο γκομενάκια την δεδομένη στιγμή..(Έχω καιρό να γράψω και είμεθα σε παραλλήρημα-παρόλαυτα αν κάποιος διαβάζει ακόμα τα συγχαρίκια μου..)Ενιγουέις...επειδή εγώ έχω χρονική αποχή από τον έξω κόσμο με ισχυρό επιχείρημα, κοιτάξτε γύρω σας και αρπάξτε τον άνθρωπο που θα μπορείτε να αποκαλείται "δικό" σας με βάση το ότι θα μπορεί να είναι η απελευθερωμένη σας βερσιόν του άλλου σας μισού..μέικ σαμ λοβ να ούμ. (προφανώς και δεν θα κατέληγα κάπου)