ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν καταλαβαινω ρε πουστη μου ειλικρινα, αυτο το πραγμα δεν το καταλαβαινω. δηλαδη ολα στη ζωη μου ειναι αστατα και τιποτα μα τιποτα δεν ειναι ουτε δεδομενο ουτε σιγουρο. δεν ξερω γιατι σπουδαζω αυτο που σπουδαζω, δεν ξερω τι θελω να κανω με τη ζωη μου, ουτε πως γινεται να κυνηγησω τα ονειρα μου. και απο λεφτα, τιποτα. κ εκει που ολα ειναι σκατα, γνωριζω καποιον που εχει να μου κατι καινουριο, που μπορω να του μιλησω, που μεσα σε μερικες μερες γιναμε φιλοι και ταυτοχρονα τον γουσταρω τρελα. αλλα αυτη η γαμημενη αποσταση... διαφορετικες χωρες... ποιο μελλον; τι και που μιλαμε καθε μερα; δεν προκειται να κρατησει πολυ. αρα τι καθομαι και του μιλαω; και να βρεθουμε, μετα θα πρεπει να χωριστουμε και το εχω ηδη περασει ηδη αυτο. κουραστηκα να παριστανω οτι τιποτα δεν με αγγιζει και οτι δεν με νοιαζει και οτι 'ζω τη στιγμη'. θα ηθελα απλως μια φορα να υπαρχει κατι σταθερο και σιγουρο στη ζωη μου. να ξερω οτι οσο κ αβεβαιο αν φαινεται το μελλον, οσο σκατα και να ναι ολα, με περιμενει καποιος το βραδυ στο σπιτι να μ' αγκαλιασει και να μου δωσει ελπιδα. αυτο θελω μονο, να πιστεψω σε κατι. α! και θελω και καποιον να τρωμε παρεα. βαρεθηκα πια να καταβροχθιζω ενα πιατο φαι σε 1 λεπτο μπροστα σε μια οθονη.