12.5.2014 | 02:33
κακή μέρα σήμερα.
Έπεσε πολλή θλίψη σήμερα. Ξύπνημα αργά, βαρύ και ασήκωτο, η μισή μέρα χαμένη, πρωινό αντί για μεσημεριανό κλπ, όπως τότε που ήμουν στα πρόθυρα κατάπτωσης. Και δώστου άγχος για τη σχολή που έχω αρχίσει να πιστεύω πως δε θα τελειώσει ποτέ. Και δώστου αναβλητικότητα και αδράνεια λες και είχα τα χέρια μου δεμένα και η σκέψη πως δε θα προλάβω με ακινητοποιούσε, και ο φόβος είχε θρονιάσει στο στέρνο μου, κοιτούσα το ταβάνι για κανα 4ωρο. Και δώστου οι υπόλοιποι συμφοιτητές να παίρνουν πτυχίο, να προχωράνε κι εγώ να μένω πίσω. Θέλω να σου μιλήσω γι'αυτό και για τόσα άλλα αλλά δεν ξέρω αν με παίρνεις στα σοβαρά πια, αν πρέπει να χρειαστεί να με δεις μουτρωμένη ή κλαμένη για να σοβαρέψεις, είσαι ανυπομόνος, δεν ακούς και με φοβίζεις. Φοβάμαι και θέλω να ουρλιάξω.
