ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολύ αδικημένη η μάνα μου. Εργατικιά και κοκέτα, πάντα στην πένα και πάντα να κρύβει τη στενοχώρια της για όλα. Πάντα να δίνει 30 ευρώ παραπάνω, "να 'χει το παιδί", πάντα με την καλή την κουβέντα στο στόμα... Πάντα να τρέξει να στο πάρει αυτό που θες, να σου πληρώσει το τηλέφωνο μη στο κόψουνε το ίντερνετ και στενοχωρηθεί το παιδί και να μη θέλει τίποτα αντάλλαγμα. Μόνο να 'ναι καλά τα παιδιά της και ο άντρας της. Και τελευταία αυτή.Πέρασα πριν 2 χρόνια, όχι εκεί που 'θελα, αλλά η μάνα μου να κατουρήσει απ' τη χαρά της. "Πέρασε το παιδί μου, πέρασε μπήκε στη σχολή". Και εγώ να θέλω να κλάψω, απ' τη μια γιατί τη βλέπω έτσι χαρούμενη, απ' την άλλη γιατί ήθελα κάτι άλλο. Και περάσανε έτσι 2 χρόνια. Κάθε μέρα τα τηλέφωνα και να μου λέει η κυρία "γάλα δε πήρες πάλι ε;" και να της λέω "και με τι τον έκανα τον πουρέ ρε μάνα με νερό;" και να με έχει στα ώπα ώπα και εγώ σαν το μαλάκα να νευριάζω που με ρωτάει από ενδιαφέρον και μόνο και να της μιλώ απότομα. Και να κλείνει το τηλέφωνο και να νιώθω άσχημα που της μίλησα έτσι ο ηλίθιος, αλλά εκεί αυτή... Την άλλη μέρα το μεσημέρι να 'την πάλι... Να δει τι κάνει το παιδί της, τι έφαγε, πού πήγε, αν είναι καλά... Και είναι τέτοια πράγματα που τελικά μένουν, γιατί μάνα είναι μια. Και μακάρι, ΜΑΚΑΡΙ, να ζήσει εκατό χρόνια και να είναι πάντα καλά.Σ' αγαπώ ρε μάνα. Σ' αγαπώ πολύ και θέλω να είμαι ο καλύτερος άνθρωπος μόνο για πάρτη σου. Και δε με νοιάζει που είσαι κλειστόμυαλη και φωνακλού και θες ό,τι γίνεται να γίνεται εκείνη τη στιγμή, είσαι μάνα πρότυπο. Ο θεός να σε φυλάει και να σε 'χει πάντα καλά, μόνο αυτό θέλω. Κι όλα τ' άλλα γίνονται.