ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τί να εξομολογηθώ? Τί να πω που να ελαφρύνει το πόνο μου? Αυτό θα ήταν ένα γράμμα που θα έπρεπε να στο στείλω αλλά δε θα σου κάνω τη χάρη.Έκανα τα πάντα για να σε ξεχάσω. Βγήκα, ήπια, ήπια πολύ, γλέντησα, παραδόθηκα σε εφήμερες αγκαλιές, άλλαξα σπίτι και περιβάλλον μπας και σε σβήσει η μνήμη μου. Μπας και κάνω ένα format στο μυαλό και στην καρδιά μου. Τίποτα... Η πρώτη κι η τελευταία σκέψη μου. Κάθε μέρα! Κι ας έχουμε δύο χρόνια να μιλήσουμε. Κι ας έχουμε 2 χρόνια να κάνουμε έρωτα, να γευτώ τα χείλη σου και να "κολλήσω" στα μάτια σου.Εσύ ήσουν που έκλαιγες στην αγκαλιά μου?Εσύ ήσουν που δεν άντεχες κανέναν δίπλα σου, μόνο εμένα?Εσύ ήσουν που με τρέλενες στα μηνύματα και στα τηλέφωνα και απαιτούσες να με δεις κι εγώ γελούσα?Εσύ ήσουν που μου έγραφες γράμματα σαν μικρό ερωτευμένο παιδί?Εσύ ήσουν που όλος ο κόσμος σου ήμουν εγώ?Εσύ ήσουν.........Κι εσύ ήσουν που με πούλησες με τόση ευκολία για να σώσεις το τομάρι σου...Κι εσύ ήσουν που με πρόδωσες με το χειρότερο τρόπο.Κι εσύ ήσουν που με σταύρωσες όπως δε μ'έχει σταυρώσει ούτε εχθρός!Εσύ ήσουν.........Κι όσο κι αν θύμωσα μαζί σου, κι όσο κι αν έκλαψα, κι όσο κι αν θέλησα σε στιγμές παραφροσύνης να σου σπάσω τα μούτρα, δάγκωσα τα χείλια, πάγωσα την καρδιά μου, έσκυψα το κεφάλι κι έφυγα σιωπόντας όπως είχα ξανακάνει στο παρελθόν. Χωρίς λέξη. Εξαφανίστηκα. Κι εσυ δεν με έψαξες. Κρύφτηκες πίσω απο αυτούς που μου κατηγορούσες. Και ξεκίνησα μια καινούργια ζωή,χωρίς εσένα, ίσα ίσα να ξεγελάω τον καθένα μα πιο πολύ τον ίδιο μου τον εαυτό. Οι φίλοι σε κατηγορούσαν κι ακόμα και τότε σε "προστάτευα". Με παρότρυναν να σου κάνω κακό και πως θα σου άξιζε. Μα πώς να κάνω κακό στην καρδιά μου? Πώς να σου κάνω εγώ κακό που θα σκότωνα ακόμα για σένα...Το θέμα είναι οτι τιμωρηθήκαμε κι οι δυο.Εσύ να μην αγαπηθείς ποτέ ξανά τόσο απο κανέναν...Κι εγώ να σ'αγαπάω ακόμα...