31.5.2014 | 14:32
Με αφορμή την εξομολόγηση από κάποια -μάλλον- ανήλικη
που βρήκε "χόρτο" στα πράγματα της μαμάς της και ανησυχεί.Και λογικό είναι να ανησυχεί, αφού δεν έχει καμία απολύτως ενημέρωση για το τι εστί χόρτο και απλώς ξέρει πως κρύβεται στην κατηγορία "ναρκωτικά" τα οποία μαθαίνουμε μικροί πως είναι κάτι σκοτεινό που κάνουν κάποιοι "κακοί" μεγάλοι.Με λένε Παναγιώτη και ζω ήδη 27 χρόνια.ή έτσι θέλω να λέω για τον σκοπό του κειμένου.Έτσι και γω μεγάλωσα ακούγοντας τους δικούς μου και τους δασκάλους μου να μου λένε να μην μιλάω σε αγνώστους, να μην πάρω ποτέ ότι μου δίνουν και να μείνω μακριά από κάτι άγνωστο που όμως αποκαλείται "ναρκωτικά" και δεν παίζει ρόλο αν ξέρω τι είναι ή όχι... ΑΠΛΑ ΜΕΙΝΕ ΜΑΚΡΙΑ ΜΙΚΡΕ.Συμβατικό παιδί, αν και με έτρωγε να μάθω γιατί δεν μου εξηγούν... έμεινα μακριά, ούτε ψάχτηκα να δω τι παίζει.Μέχρι το Λύκειο τουλάχιστον, μέχρι εκείνο το βράδυ που γύρισα σπίτι με δυο φίλους που θα κοιμόντουσαν σπίτι και τσουπ... βγαίνει το πρώτο τσιγάρο της ζωής μου.Θυμάμαι ακόμα με τι περιέργεια κοιτούσα το περιεχόμενο... μου έρχονταν στο μυαλό τα λόγια των μεγάλων που είχαν αρκεστεί στο να πουν ένα ξερό "μακριά... και από την άλλη είχα τα λόγια των "μικρών" που είχαν μόλις δοκιμάσει από κάποιον άλλον πιο μεγάλο και ήξεραν ότι το χόρτο είναι ακίνδυνο, άκακο και μπορούμε να το δοκιμάσουμε άφοβα."Ότι και να γίνει δεν σε εθίζει, οπότε και να μην σ' αρέσει απλώς δεν ξανακάνεις"Έτσι μου είπαν. Και να σου πω είχαν και δίκιο.Αν δεν ήθελα...δεν θα συνέχιζα να "την πίνω" σαν το σκυλί για άλλα 6 χρόνια.Το σώμα μου δεν το ζητούσε... το σκαλωμένο μου μυαλό μόνο.Βλέπεις.. από τότε, αφού πια "ήξερα" τι παίζει και μπορούσα να αναγνωρίσω κάτι αν το δω.. καταλάβαινα όλο και πιο πολύ αυτό που μου είχαν πει κάποιοι μεγαλύτεροι."Αν αρχίσεις να την πίνεις θα δεις πως λίγο πολύ την πίνουν παντού".Μου πρωτοακούστηκε σαν δικαιολογία, ότι και καλά αφού όλοι το κάνουν δεν κάνω κάτι κακό.Και ήταν... ακόμα δεν αμφιβάλλω πως αυτό το χαρούμενο ύφος δικαίωσης.. από εκεί πηγάζει.Τελειώνοντας λοιπόν το σχολείο κατάλαβα ότι όντως την έπιναν ήδη παραπάνω παιδιά από όσο νόμιζα. Ξαφνικά στην γειτονιά προστέθηκε το τσιγαριλίκι.. αφού όλοι το είχαν ήδη δοκιμάσει και... "εγκρίνει" ως ακίνδυνο, ένιωθαν αυτήν την ικανοποίηση πως κατέρριψαν μόνοι τους με την ανακάλυψη τους έναν μύθο που είχαν χτίσει οι γονείς τους και οι δάσκαλοί τους. Μετά πήγα σχολή.. και εκεί ότι παρέες έκανα το φούντωναν το τσιγαράκι τους.. 8/10 φοιτητές που άραξα πάνω από μια φορά εκτός σχολής λίγο ή πολύ "την πίνανε".Μετά πήγα στρατό.Ψαρωμένος όπως ήμουν, είπα να μην πάρω τσιγαράκια μαζί... μην εμπλέξω.Παραλίγο να εμπλέξω που ΔΕΝ είχα τσιγαράκια... αν καταλαβαίνεις τι εννοώ ;) Εκεί... πραγματικά άρχισαν να την πίνουν και όσοι την είχαν γλυτώσει κάπως στο σχολείο, στην γειτονιά και στο πανεπιστήμιο.Τώρα πια... έχω ξεκινήσει κι δουλεύω.Είναι η 3η δουλειά που βρίσκομαι και μπορώ να σου πω πως ακόμα -αν και το έχω κόψει πια- βλέπω γύρω μου πως αρκετοί "την πίνουν", ακόμα και σε πιο μεγάλες ηλικίες.Μπορώ επίσης να σου πω πως να την πίνεις συνεχόμενα για χρόνια... είναι από τα πιο ύπουλα λάθη που μπορείς να κάνεις.ΟΝΤΩΣ δεν είναι τόσο κακό, δεν θα πάθεις τίποτα μόνιμο, δεν θα "χαζέψεις", προφανώς δεν θα πεθάνεις ή τίποτα τέτοιο, ούτε καν μόνιμη ζημιά -εκτός καρκίνου- δεν μπορεί να πάθεις σε αντίθεση με το αλκοόλ πχ.Είναι όμως "χάσιμο" ζωής, σκέψης, σου ρουφάει ενέργεια και στην αρχή δεν το καταλαβαίνεις αλλά από ένα σημείο και μετά βλέπεις πόσα πράγματα δεν έκανες γιατί... άραζες.Κάποια στιγμή αρχίζει και βαράει το νευρικό σύστημα και σου λέει "φτάνει πια", αλλά δεν το ακούς εύκολα γιατί είσαι μόνιμα μαστουρωμένος, έχεις ξεχάσει πως είναι να είσαι χωρίς αυτήν την μικροζαλάδα.Το συμπέρασμα που έβγαλα εγώ πάντως...και για αυτό το γράφω όοοοολο αυτό, είναι πως αν όταν ήμουν μικρός, δεν είχαν δαιμονοποιήσει χωρίς εξηγήσεις το χόρτο... δεν θα με είχε τραβήξει.Αν ήξερα όπως το τσιγάρο ή το αλκοόλ πχ τι ακριβώς είναι, θα ήξερα και ΠΩΣ να το χειριστώ.Αυτοί νόμιζαν πως θα ορίσουν το ΑΝ θα το χειριστώ.Υποκριτικά δε... γιατί και αυτοί στην Ελλάδα μεγάλωσαν... δεν ήξεραν πως κάποια στιγμή θα κληθώ να το αντιμετωπίσω;Δεν θα έπρεπε να προλάβουν ΕΚΕΙΝΟΙ να με ενημερώσουν πριν το κάνει όποιος και όποιος; Και επειδή δεν περιμένω από ΟΛΟΥΣ τους γονείς να ξέρουν πως να χειριστούν τέτοια θέματα.. και μιας και οι φυλακές είναι ΓΕΜΑΤΕΣ από βαποράκια και χρήστες... και μιας και αυξάνονται τα ποσοστά ανθρώπων που το γυρνάνε στα βαριά τα κανονικά ναρκωτικά... μήπως ήρθε η ώρα να διδάσκεται στο σχολείο το τι είναι ναρκωτικές ουσίες και ΓΙΑΤΙ πρέπει ΟΝΤΩΣ κανείς να τις αποφεύγει;Συγγνώμη για το μέγεθος το κειμένου από την μία... από την άλλη αν ένα τέτοιο θέμα δεν πιάσει χώρο... ποιο θα πιάσει... ο έρωτας που χάσαμε;Αυτόν τον γράφω χωρίς ανάλυση σε 2 σειρές ;) Καλή συνέχεια σε όλους, θα με ενδιέφερε η γνώμη σας.Ο "Παναγιώτης" από το Μπραχάμι.