31.5.2014 | 16:46
Έχω μπερδευτεί...
Συνειδητά αυτή την εποχή λόγω προβλημάτων, έχω επιλέξει να είμαι μόνη μου.Έχω κλειστεί στον εαυτό μου και δύσκολα θα μιλήσω ή θα χαμογελάσω σ'έναν άγνωστο.Παρόλαυτα, όταν κάποιος μου μιλήσει λίγο παραπάνω από το αναμενόμενο, δείξει λίγο ενδιαφέρον ή μου κάνει κάποια φιλοφρόνηση μου φτιάχνει το κέφι.Τον βλέπω με άλλο μάτι και τον σκέφτομαι για 1-2 μέρες.Ύστερα ξαναγυρίζω στην πραγματικότητα μου.Αναρωτιέμαι αν πάσχω από χρόνια μοναξιά και δε θέλω πραγματικά κανέναν ή αν έχω πολυ ανάγκη την αντρική συντροφιά και αρνούμαι να το δεχτώ.Ευχαριστώ.Γυναίκα, 30 ετών.
