ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν νιώθω πως κάποιο άτομο με προσβάλει του μιλάω λίγο μετά το περιστατικό, ή το βράδυ με τηλέφωνο όταν επιστρέφουμε σπίτια μας. Έχω φίλες απο το Λύκειο, πάντα έλεγα ότι με πείραζε, ποτέ δεν κράτησα κάτι. Τελευταία φορά είχε γίνει το εξής μόλις γυρίσαμε σπίτι παίρνω τηλέφωνο στην φίλη μου τη Μαρία (τυχαίο όνομα) που γνώρισα εδώ και ένα χρόνο μέσω της κολλητής. Μαρία, στενοχωρήθηκα που είπες αυτό για εμένα, απλά ήθελα να στο πω, μην το κρατάω μέσα μου να το λύσουμε". Μου απαντάει "συγνώμη έχεις δίκαιο, είπα κι εγώ χαζομάρα, το ξεχνάμε". Εννοείται λέω χαχα χιχι ξανά γέλια δεν έγινε τίποτα λέω, οκ λύθηκε αφόσον ζήτησε και συγνώμη απο μόνη της.Πάντα μου έλεγε ότι αν έχω πρόβλημα γουστάρει να της το λεώ και όχι να το κρατάω μέσα μου και να μην ξέρει αν έγινε κάτι. Απο εκείνη την ημέρα δεν με ξανα παίρνει τηλέφωνο και με απέφευγε. Της λέω να βρεθούμε και δεν μπορούσε. Την ίδια μέρα τη βλέπω με όλη τη παρέα έξω κι εμένα δεν μου είπαν τίποτα. Τους είδε η αδερφή μου! Έκλαψα απο τη στενοχώρια μου. Γιατί γαμώτο; Τι έκανα πάλι; ΜΑ ούτε οι υπόλλοιποι ένα τηλέφωνο να με ενημερώσουν; Παίρνω την και καλά κολλητή και τι απαντάει "ξέχασα να σου στείλω". Μαθαίνω πως με θάβανε, ότι γκρινιάζω λέει συνέχεια και ότι όλο προβλήματα έχω!ΑΠλά εγώ νιώθω ειλικρινής και ότι είχα το έλεγα πάντα στην ίδια στον ίδιο και όχι πίσω απο την πλάτη σε τρίτα άτομα όπως έκανε όλη η παρέα! ΔΥστυχώς με μεγάλη μου λύπη διαπίστωσα πως όλες μεταξύ τους κάνουν παρέα, με τόσο θάψιμο που έχει ρίξει η μια στην άλλη, γιατί πολύ απλά όταν συνέβαινε κάτι δεν το λέγανε στο ίδιο το άτομο αλλά σε τρίτα πρόσωπα εκτός απο το άτομο το οποίο είχαν πρόβλημα! Νιώθω πως εγώ που ποτέ δεν έθαψα και δεν είπα ποτέ τίποτα πίσω απο την πλάτη κάποιου είμαι η αδικημένη της υπόθεσης και φαίνομαι η πιο κακιά και περίεργη!Με αφορμή λοιπόν αυτό το γεγονός κάναμε κάποια συζήτηση τότε και ανέβηκαν οι τόνοι. (εγώ την ξεκίνησα τη συζήτηση κλασσικά) Ρώτησα πολύ απλά τι συνέβη και με αποφεύγουν. Στην αρχή λέγανε τίποτα όλα καλά, είναι στη φαντασία μου. Μετά απο λίγο ανοίγει ο ασκός του Αιόλου ρε παιδιά!Με κατηγορούσανε ακόμη και οι κολλητές (νόμιζα ότι ήταν) για πράγματα που συνέβησαν πριν πολλά χρόνια. ΓΙα τότε που έκανα εκείνο στο Λύκειο αλλά δεν μου είπαν ποτέ. Για το άλλο που έγινε προπέρυσι με το αυτοκίνητο και τις πείραξε αλλά δεν μου είπαν και πάλι τίποτα! Με λίγα λόγια έπεσα απο τα σύννεφα! Τα είχα ξεχάσει όλα αυτά και συνέχιζα τη φιλία μου μαζί τους σαν να μην τρέχει τίποτα! Ξέρετε τι σημαίνει να κρατάνε χρόνια πράγματα που τους πείραζαν και τα μαθαίνω μετά απο μια δεκαετία και βάλε;Το τι θάψιμο ρίχναν μεταξύ τους για μένα δε λέγεται. ΚΙ εγώ νόμιζα πως ξεκαθάριζα τα πάντα μαζί σας για να μην δημιουργούνται προβλήματα και γίνονται βουνό! Ποτέ δνε είπα σε τρίτο άτομο για σας, αλλα πάντα σας έπιανα ξεχωριστά και σας έλεγα τι με πείραξε. ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΩ ΤΟ ΙΔΙΟ. Για να σας περιγράψω λιγάκι τον εαυτό μου. Είμαι η ψυχή της παρέας. Πάντα με το χαμόγελο. ΠΟτέ δεν μουρτζουφλιάζω! Μιλάω με όλους, κάνω χαβαλέ. Ακούω όταν πρέπει τα προβλήματα του άλλου και όποτε μπορώ βοηθάω αν είναι στο χέρι μου! Δεν είμαι μίζερος άνθρωπος. Απλά αν κάποιος με θίξει, μπορεί άθελά του, απλά θα του πω με πολύ ωραίο τρόπο. Αυτό με πείραξε. Δεν θα το κρατήσω μέσα μου και μετά να μην του μιλάω και να με τρώει.Μάλλον κάνω λάθος. Κανένας δεν θέλει να του λες. Προτιμούν να τα λέω σε τρίτους και να τους θάβω! Έτσι κρατάνε τις παρέες αυτοί! Τα έχουν όλοι καλά εκτός απο μένα!Τελικά; Μια καινούρια φίλη που κάνω παρέα εδώ και ένα χρόνο περίπου. Τη βοήθησα με τη μετακόμιση στο καινούριο της σπίτι! Έβαλα το αμάξι μου να κουβαλήσει πράγματα! Δεν ζήτησα χρήματα για βενζίνες! Κουβάλησα κι εγώ κούτες, μαζεύαμε μαζί.Ήμουν τόσο χαρούμενη που τη βοηθούσα και έλεγα πως θα το εκτιμούσε! Σε κάποια φάση προς το τέλος των μετακομίσεων, την τελευταία μέρα ήμουν χάλια, πολύ κουρασμένη και της είπα πως δεν θα μπορέσω να πάω. Οκ μου λέει δε πειράζει. Κάποιος άλλος θα τη βοηθούσε. Ο αδερφός της ο πατέρας της, το αγόρι της. Τελικά φώναξε μια φίλη για τα τελευταία της πράγματα!Όταν ξανα βρεθήκαμε στο νέο της σπίτι ευχαρίστησε την φίλη της μπροστά μου για την "πολύτιμη βοήθειά της" και εμένα τίποτα. Δεν δίνω σημασία. Κέρασε φαγητά και γλυκά σπίτι της και σε εμένα λέει δεν έχει γιατί δεν ήρθες να βοηθήσεις και με άφησες μόνη μου! ΠΑιδιά το έλεγε σοβαρά! ΠΕΦΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ, ΜΕ ΛΟΥΖΕΙ ΚΡΥΟΣ ΙΔΡΩΤΑΣ. Τόσες μέρες τις ξέχασε! Μέτρησε μόνο τη μία! Ένιωσα τόσο αδικημένη! Αφού γυρίσαμε σπίτι δεν μπορούσα να κοιμηθώ την πήρα τηλέφωνο και της είπα πως με στενοχώρησε που μου είπε αυτό το πράγμα! Δεν με κέρασε σπίτι της επειδή δεν τη βοήθησα!!!!!!!!! Με πολύ ωραίο τρόπο λοιπόν της λέω. Σε βοήθησα τόσες μέρες και είπες ευχαριστώ την άλλη; Δεν με κέρασες επειδή δεν ήρθα μια μέρα; Στενοχωρήθηκα πολύ.Αφού τελικά φάνηκε να αναγνωριζει πως ήταν λάθος της και ότι τη βοήθησα πολύ με όλα και με ευχαριστεί βαθειά. Μου ζητάει συγνώμη που με στενοχώρησε, οκ λέω το λύσαμε πάει δεν έγινε τίποτα.Ε λοιπόν απο εκείνη τη μέρα δεν με ξανα πήρε τηλέφωνο ενώ εγώ είχα όλη τη καλή διάθεση! Κάπου φταίω γαμώτο! Τι κάνω λάθος; Επειδή βοήθησα; Επειδή της είπα τι με πείραξε;Τι να κάνω ρε παιδιά; Να μη μιλάω; Που είμαι λάθος να το διορθώσω; Είναι όλοι τόσο αχάριστοι ή εγώ είμαι τόσο λάθος;Τι βλέπετε λάθος σε όλο το θέμα; Γιατί όλοι έτσι; Μήπως είμαι εγώ η στραβή; Ή μάθαμε στο ψέμα και την πονηριά όλοι;