9.6.2014 | 23:35
"δως μου λίγη ακόμα αγάπη, μη μ' αφήνεις σα σκυλί πεινασμένο..."
και γνωρίζεστε.και ανακαλύπτεις το σώμα του, τη γεύση του, εξοικειώνεσαι με τις τρίχες απ' το μούσι του ή τα μαλλιά του. κρατιέσαι απ' τα μπράτσα του όταν μπαίνει μέσα σου, ξέρεις πως αλλάζει η έκφραση του προσώπου του όταν τελειώνει. και κοιμάστε μαζί. και ξυπνάτε μαζί. και μπλέκονται οι ανάσες σας, τα σάλια, τα υγρά σας. και μιλάτε. και έρχεστε όλο και πιο κοντά. τρώτε μαζί. γελάτε μαζί. βλέπετε κινούμενες εικόνες μαζί. ακούτε γνώριμους ήχους μαζί. τον αποζητάς όταν δεν είναι εκεί. σε σκέφτεται όταν δεν σε έχει δίπλα του. αφήνεστε, το ζείτε. κι είναι υπέροχο. κι ύστερα έρχεται μια στιγμή που οι γνώριμοι ήχοι πονάνε. κι οι κινούμενες εικόνες έχουν πια φύγει μακριά. και δεν είστε πια ο ένας για τον άλλον. και σου λείπουν τα χείλια του. κι η αγκαλιά του. και τα αστεία του. και το να ξυπνάτε μαζί. και το να τον νιώθεις μέσα σου. και γίνεστε ξένοι.(και πως να περάσω μωρό μου από τη μια φάση στην άλλη ξαφνικά όταν δεν έχει προλάβει καν να ξεθυμάνει η φάση;)