12.6.2014 | 04:17
...
Μ'είχες πεί κάποτε,είσαι ο βασιλιάς μου!Μ'είχες πεί κάποτε ότι είμαι η μεγάλη σου αγάπη,κι ότι φοβάμαι να το παραδεχτώ!Σ'αγαπούσα σιωπηλά,κουβαλούσα πολλές πληγές πάνω μου,δε μου δίναν το δικαίωμα να σου πώ,πώς ήσουν η ζωή μου!Είμαι πολύ δύσκολος άνθρωπος,και σύ αυτό το κυρίεψες...κι ο Βασιλιάς έμεινε γυμνός,να μαζεύει τα κομμάτια του...να ζεί με ξένα σώματα,στιγμές μαζί τους και το ξημέρωμα να με βρίσκει πιό άδειο από ποτέ... Τώρα συνειδητοποιώ,πόσο,μα πόσο λάθος έκανα που δέ σου είπα,ότι σ'αγαπώ,πόσο,μα πόσο δύσκολη λέξη...Τώρα προσπαθώ να ομορφύνω τα κομμάτια μου,για να με βρώ,να ξαναγίνω ο τοίχος με την ταμπέλα...προσεχώς ανακαίνιση...για να τους απομακρύνω...Και σύ να το απολαμβάνεις...γιατί όσο με βλέπεις...να μην ανήκω πουθενά,ξέρεις...ότι σ'αγαπώ ακόμα και δε με μοιράζεις στο μυαλό σου με καμιά κι ας είσαι αλλού!Γιατί είμαι ο βασιλιάς σου!Και γώ,να με χτίζω πάλι σιγά-σιγά...για να εξαφανιστώ...Ήθελα να τα πώ όλ'αυτά.....
