ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τα τελευταια 2 χρονια δε ζω για μενα. σε κοιταζω απο μακρια να ζεις και προσπαθω να παρω λιγη γευση ζωης μεσα απο σενα. μαλωνεις με την παρεα σου και εισαι σκατα, σε βλεπω στενοχωρημενο και η δικη μου διαθεση ειναι χαλια λες και μαλωσα εγω. σε βλεπω καλα, κ ενω ειμαι στα χειροτερα μου νιωθω πως ολα ειναι ενταξει. σε εβλεπα πιεσμενο με τη σχολη και πιεζομουν μαζι σου. δεν εβγαινες γιατι εδινες μαθημα και θεωρουσα οτι ειναι ανουσιο να βγω αφου δεν υπαρχει περιπτωση να σε πετυχω πουθενα. εφευγες για αθηνα και ενιωθα οτι καλυτερα να φυγω κ εγω γιατι η πολη ηταν αδεια χωρις εσενα. γυριζες και ενιωθα πως εισαι κοντα, ακομα κ αν τα σπιτια μας ειναι μακρια. τριγυρνουσα στους διαδρομους της δουλειας και δεν ειχα προβλημα να γυρισω σε ολο το κτιριο αν ηξερα οτι θα αποσπασω ενα σου βλεμα, μια σου κουβεντα. νιωθω οτι εισαι ο πιο οικειος μου ανθρωπος και σοκαρομαι οταν συνειδητοποιω ποσο αγνωστη ειμαι εγω για σενα. τωρα που ερωτευτηκες, τι θα κανω μου λες? τωρα που δεν μπορω να συμμεριστω τη χαρα σου, πως θα συνεχισω? του χρονου που θα φυγεις, πως θα ειναι ο κοσμος μου χωρις εσενα? πως θα ειναι να περπαταω στο δρομο και να μην ευχομαι να σε δω? πως θα ειναι να πηγαινω στις φιλες ου και να μην επιδιωκω να περασω κατω απτο σπιτι σου? πως θα ειναι να μην υπαρχεις πουθενα στο κυλικειο? πως θα ειναι να βγαινω και να μην σε ψαχνω? πως θα ειναι να μην ελπιζω πως θα γυρισεις σ εμενα?νιωθω πως 2 χρονια ζουσα στη σκια σου. τωρα πρεπει να ανακαλυψω ξανα τον εαυτο μου. να δω που μου αρεσει να συχναζω, τι και ποιους θελω στη ζωη μου. εγω φταιω που το αφησα να μου συμβει και πια μετρομαζει ολο αυτο. φοβαμαι για τη στιγμη που θα νιωσω ξανα ερωτευμενη. δε νομιζω οτι μπορω να αντεξω ξανα τετοιο πονο. δε θα σ αγαπησει αλλη οπως εγω, κ ουτε εγω αλλον οσο εσενα. να το θυμασαι.