20.6.2014 | 23:02
Την περασμένη άνοιξη..
...παραλίγο να πεθανω.ενα σοβαρό πρόβλημα υγείας και 2 ιατρικά λάθη στη σειρά μου στοίχισαν την μήτρα μου (ολικη υστερεκτομη ) και την ψυχική μου ηρεμία..αλλα σιγα σιγα βλεπω τη ζωη μου να αλλάζει προς το καλυτερο..εχω διπλα μου τον μεγαλύτερο ερωτα της ζωής μου και παρόλο που δεν θα κάνουμε παιδια ειμαστε οικογένεια οι δυο μας..και πιάνω τον εαυτο μου να αρχίζει να χαίρεται με πιο απλα πραγματα πλεον...με τα λουλούδια και τα φαναρακια που αγόρασα για το μπαλκόνι μου πριν λιγο για παράδειγμα..χαμογελουσα σαν μικρο παιδι στο δρόμο μου για το σπιτι..έζησα κι αυτο μου φτανει..και αν ακομη μετα απο κάποιους μήνες εγω κι αυτος χωρισουμε εμαθα πως ειναι να αγαπάς πραγματικα.θα τα καταφέρω..το ξερω οτι θα τα καταφέρω..καποιες στιγμές φοβαμαι πολυ αλλα οταν τον κοιτάω γεμίζω ελπίδα..Καληνυχτα :-)
