ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγήκα έξω χθες. Ήταν και κάποιοι καινούριοι στην παρέα. Οι μισοί ασχολιόντουσαν με τα κινητά τους. Δε σηκώναν κεφάλι μιλάμε. Πήρα ένα κοκτέιλ, ακούγαμε τη μουσική, είπαμε και καμιά χαζομάρα και πέρασε η ώρα. Και κάπως έτσι περνάει η ζωή μας κάνοντας πράγματα που δε μας ευχαριστούν ιδιαίτερα, γιατί δε μπορούμε να κάνουμε αυτά που πραγματικά θέλουμε. Και ξέρετε τι ήθελα πραγματικά;Να περάσω λίγη ώρα με αυτόν που μ αρέσει, τον Χρήστο, αλλά δε θα μου το ζητήσει ποτέ γιατί απ οτι βλέπω δε νιώθει κάτι παραπάνω για μένα. Θα του ζητούσα εγώ, αλλά πώς, όταν βλέπω πως δεν υπάρχει ανταπόκριση;Να μαι τώρα εδώ ακούγοντας το κομμάτι που ανέβασε χθες και γράφοντας αυτή την εξομολόγηση, νιώθοντας λίγο πιο κοντά του και όμως τόσο μόνη.Life sucks!