ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σου κρύφτηκα σα μικρό παιδί.Και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν ήμουν πολύ καλή σε αυτό το παιχνίδι.Προτιμούσα κάτι πιο αληθινόόπως το κυνηγητό.Να, το κυνηγητό ας πούμε μου θυμίζει περισσότερο την πραγματικότητα.Δε μου αρέσει το κρυφτό.Επιφυλάσσει άσχημες εκπλήξεις.Εκεί ακριβώς που νομίζεις πως τα έχεις καταφέρει και πως είσαι κοντά στο θρίαμβο,κάποιος βρίσκεται και «τσουπ» η ευτυχία που αισθανόσουν εξαφανίστηκε λες κι όλη σου η ζωή εξαρτιόταν από ένα φτύσιμο. Ένα –στην κυριολεξία- φτύσιμο.Έτσι και η ιστορία μας.Ένα ηλίθιο κρυφτόπου όταν ο ένας αποφάσιζε να παίξει ο άλλος έστριβε στη γωνία είχε παραιτηθεί από το παιχνίδιέτρωγε πίτσασα να μην υπήρχε ο άλλος -εκείνος που μετρούσε.Και αντίστροφα.Πόση αλήθεια κρύβουν τα παιχνίδια που παίζαμε παιδιά πόσο αθώα είναι τελικά;Γιατί τόσες χαζές δικαιολογίες για μια ήττα στο κρυφτό;Γιατί τόσες χαζές δικαιολογίες σε κάθε παραίτηση από κάθε κρυφτό;