ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αισθανομαι λιγο περιεργα που το γραφω αυτο ισως γιατι ξερω οτι μπορει να το διαβασεις και να καταλαβεις αμεσως οτι μιλαω για σενα...για σενα που γνωρισα στη μικρη φοιτητουπολη του Βορρα που σπουδαζαμε μαζι 4 χρονια...για σενα που στην αρχη σε υποτιμησα και ειπα ''εγω μ'αυτον?ουτε καν!'' ...για σενα που με κηνυγουσες και εγω αδιαφορουσα...και για σενα που τελικα μεσα απο ολο αυτο σε ερωτευτηκα οταν ηταν πλεον πολυ αργα...τωρα λοιπον που η φοιτητικη ζωη τελειωνει και ειμαστε σε δαφορετικες πολεις και πιθανοτατα δεν θα ξαναβρεθουμε ποτε, θελω να ξερεις οτι μου εμαθες ενα πολυ σημαντικο πραγμα: να μην υποτιμω ποτε κανεναν ανθρωπο. οπως ειπε και μια φιλη μου καποτε ''οταν δεν μπορεις να κανεις εσυ το πρωτο βημα, το κανει η ζωη για σενα''. Η ζωη λοιπον μας θελει σε διαφορετικα σημεια του χαρτη και ισως αυτο να ειναι το καλυτερο γιατι αλλιως δεν υπηρχε καμια περιπτωση να σε βγαλω απ το μυαλο μου...!