ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάποιοι από μας είναι πιο "συμβατικοί"/"συμβατοί" με την κοινωνία και με τα πρότυπά της. Κάποιοι άλλοι, πάλι, φύσει, είναι οι "περιθωριακοί", οι "απροσάρμοστοι", οι "περίεργοι"... που όσο και να προσπαθήσουν, δεν "κολλάνε" εξίσου στα καλούπια που τους βάζουν.Φυσικά δεν αναφέρομαι μόνο σε εξωτερικά χαρακτηριστικά. Στερεοτυπικά θα αναγνωρίζατε κάποιες "κατηγορίες", αν έβαζα παραδείγματα - που θα παραλείψω για να μη βάζω τον κόσμο σε σακιά και να μην κρεμάω ταμπελάκια. Εναλλακτικά, δείτε το έτσι - αν το δέχεστε: Κάποιοι μοιάζουμε μεταξύ μας λιγότερο σε σχέση με άλλους. Ως συνέπεια, κάποιοι θα βρούμε δυσκολότερα το -πλησιέστερα- "ιδανικό" μας ταίρι.Τέτοια και η δική μου περίπτωση. Όμορφη μεν, έξυπνη και αυτά είναι δύο βασικά/τυπικά ζητούμενα, αλλά δε βρίσκω κάποιον που να αποδέχεται τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα μου, γιατί στις λεπτομέρειες τα βρίσκουν οι άνθρωποι. Όχι, δεν παριστάνω ότι έχω ένα επίπεδο που δε φτάνει κανείς. Απλά οι άντρες που θα μου ταίριαζαν αντικειμενικά σαν χαρακτήρες, ίσως και εμφανισιακά, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα στα τελευταία 7 χρόνια...Η μόνη σχέση που έκατσε και θεώρησα σοβαρή και κράτησε δυομισι σχεδόν χρόνια, ήταν και η μόνη που άξιζε. Ένα αγόρι έξυπνο, ευαίσθητο και ολίγον τι εκκεντρικό... τείνω να μη δίνω βάση στο αν μοιάζεις/φέρεσαι σαν alpha male, ίσως επειδή κι εγώ δε μοιάζω με το συνηθισμένο πρότυπο γυναίκας. Ήταν ευφυής, ευαίσθητος και είχε τα πιο αθώα μάτια που είχα δει ποτέ. Μακροπρόθεσμα το γλυκό δεν έδεσε. Μεγάλη ιστορία. Σημασία έχει ότι μετά από πολύ καιρό νιώθω έτοιμη να προχωρήσω.Δε συναντώ όμως κάποιον... κάποιον να μου ταιριάζει, αντικειμενικά. Γιατί ρε παιδιά, δεν είμαι σε φάση που θα προσποιηθώ συμπεριφορές που δε με εκφράζουν/χαρακτηρίζουν, μόνο και μόνο για να μην είμαι μόνη μου. Δε θέλω να συμβιβαστώ. Δεν μου αρέσει η έκφραση "θέλω να μου κάνει κλικ", αλλά, πώς αλλιώς να το πω; Η σπίθα της πρώτης εντύπωσης -όχι μόνο στην εμφάνιση- δεν υποκαθίσταται από καμιά προσπάθεια για συμβιβασμό... αυτό που λένε "γνώρισέ τον καλύτερα, ίσως έχει ΚΑΤΙ να σου αρέσει". "Κάτι"; Είναι σα να σε πιέζουν να τσιμπήσεις σαλάτα ενώ τα περισσότερα υλικά δε σου αρέσουν.Θέλω να τον δω, να του μιλήσω και συνολικά, σχεδόν εξαρχής να ξέρω ότι "ναι, αυτός ο άντρας με ενδιαφέρει". Όπως συμβαίνει και σε πολλούς τυχερούς ανθρώπους. Έπειτα προχωράμε και αν δεν κάτσει η ιστορία... έχω ξαναχωρίσει και ξαναπονέσει, άρα προς το παρόν δεν το σκέφτομαι.Αλλά δε θα δώσω ευκαιρίες εκεί που δεν υπάρχει ελπίδα. Με τριγυρίζουν αρκετοί, αλλά κανείς, κανείς, δε μου λέει "κάτι". Θα μου πείτε, πώς το ξέρεις; Το ξέρω γιατί με τους περισσότερους διατηρώ φιλική σχέση. Αν υπήρχε έλξη θα το είχα ήδη συνειδητοποιήσει.Αυτή η ανάρτηση δεν αποτελεί αναζήτηση, αλλά, κατά κάποιον τρόπο, αγανάκτιση... Πότε θα βρεθεί κάποιος που να με γουστάρει όσο θα τον γουστάρω, και θα με αποδέχεται όπως τον αποδέχομαι; Πότε θα βρω κάποιον που θα πω "είναι ο τύπος μου" και ταυτόχρονα θα είμαι κι εγώ ο τύπος του; Δύσκολο... δύσκολο, όπως είμαι, δεν το βλέπω στον ορίζοντα. Και δεν είναι ότι μου λείπει τίποτα, αντιθέτως. Είμαι αντικειμενικά ωραία, αλλά όχι η χαρτωμένη κοπελίτσα με τα φορεματάκια, τα πλεξουδάκια, την ψιλή φωνή, κτλ. Δεν είμαι αυτό που αρέσει/ταιριάζει στην πλειοψηφία των αντρών, αλλά εντάξει, κατανοητό. Στο κάτω-κάτω κι εγώ από το διαφορετικό έλκομαι.Ξέρω... ξέρω πως κάποιος υπάρχει, το θέμα είναι να πέσουμε ο ένας πάνω στον άλλο! Σε αυτή την πόλη του Βορρά, αν γίνεται. Μην ξενιτεύομαι για να Σε βρω...Έλα ρε σύμπαν, άσε τα παιχνιδάκια και μη με αφήσεις μόνη για πολύ ακόμα. Θα απογοητευτώ και όταν περάσει από μπροστά μου, θα εχω κλείσει τα μάτια!