16.7.2014 | 02:48
Αποφάσισα να αγκαλιάσω τη μοναξιά μου...
Σοβαρά, σκέφτομαι ότι αντί να ψάχνω τον έρωτα, πρέπει να αφεθώ στην κατάστασή μου μπας και με βρει εκείνος. Μοναχικές βόλτες στην παραλία της όμορφης πόλης μου, παρατήρηση των άλλων, χαζολόγημα δίπλα στο makedonia palace που προσφέρει δωρεάν wifi... απομονωμένη με ένα κινητό στο χέρι και μουσική αγαπημένη... κλεισμένη σε μια φούσκα προστασίας.Έλα όμως που μου είναι δύσκολο να παραδοθώ! Ένα χρόνο από το χωρισμό και αφού άνοιξα τα μάτια μου σε νέες πιθανότητες, φέτος νιώθω ως το μεδούλι τη μοναξιά μου και την όρεξη να γνωρίσω νέους ανθρώπους, ένα νέο έρωτα, έναν άνθρωπο που αξίζει την προσοχή μου και ζητά το ίδιο με μένα.Άνθρωποι έχουν έρθει κι έχουν φύγει. Πώς να αντισταθούν στο να έρθουν, δε μου λείπει κάτι. Και πώς να μη φύγουν, όταν φαίνεται πως δεν έχουν κλείσει τους παλιούς τους λογαριασμούς. Μακάρι να ξέραμε όλοι τι θέλαμε σε αυτή τη ζωή.Έτσι θα ήταν εφικτό το απλούστερο πράγμα: να σε δω, να με δεις, να τα βρούμε και να το ζήσουμε. Χωρίς παιχνιδάκια, υποκρισίες, μυστικά που αφορούν τρίτους κι αηδίες. Μακάρι να ήμασταν ένα λευκό χαρτί αντί να προσπαθούσαμε να γυρίσουμε σελίδα.Κι έστω τώρα, έτσι όπως είμαστε... αφού τη γυρίσουμε, ας μην ξανακοιτάξουμε πίσω. Πληγώνονται αυτοί που θέλανε μια ευκαιρία να μας αγαπήσουν.Καληνύχτα.