ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε θα σταθώ στις προσβολες. Θα σταθώ στο ότι είμαι σχεδόν 30. Πρώτη σχέση με αγορι στα 21, όταν δέχτηκα τη φύση μου. Κράτησε ένα μήνα. Ακολούθησαν κι αλλοι, αραιά όμως. Πριν λίγο καιρό χώρισα απο μια σχέση εξ' αποστασεως. Νιώθω μόνος, αν και έχω υπάρξει για μεγάλα διαστηματα απο επιλογή. Οι φίλοι είτε δουλευουν είτε με δουλευουν. Κάνω πράγματα μόνος. Απο παλιά. Με θεωρούν μοναχικό, αν και είμαι της παρέας. Δεν έχω προφίλ σε σαιτ γνωριμιών τύπου ρομεο, δεν είναι του στυλ μου. Προτιμώ να γνωρισω στο ασχετο κάποιον που να μου αρεσει, ούτε σε γκέι μαγαζιά μου αρεσει να συχνάζω. Μου λείπει το σεξ, μα κυρίως μου λείπει το φιλί, η αγκαλια. Εγώ ερωτεύομαι, κολλάω, θέλω αυτον που γνωριζω να τον ζω, να κάνουμε σχέση, θέλω ερωτολογα συνέχεια και συναίσθημα. Ζηλεύω γιατι επενδύω, δε μου αρεσει να με κοροϊδεύουν, ούτε να με γραφουν. Αν ήμουν στρεητ, σα μονογαμικός και ρομαντικός που ειμαι, θεωρώ ότι θα έκανα μια γυναικα ευτυχισμένη, ο,τι δε μου έχει επιτρέψει κανείς αντρας να κάνω. Έχω σιχαθεί να δινω και να μην παίρνω, να ελπίζω ότι θα βρεθει ο ένας, με τον οποίο θα ζήσουμε μαζί, σε ένα δικό μας χώρο, με μια κοινή πορεία. Προσπαθώ να με φανταστώ στα 40 η τα 50. Κι έτσι γεμίζω το ποτήρι συνεχώς και καπνίζω σαν τρελος κάθε βράδυ. Φοβάμαι ότι θα είμαι παντα μόνος, μα ρε γαμωτο δεν αξιζει, έχω τόσα να δωσω και όλη τη θεληση να το κάνω. Όσοι με πλησιάζουν θέλουν να με πηδήξουν, αν και προτιμώ τον ενεργητικό ρόλο. Ούτε ένας δε με πλησίασε με το χέρι στην καρδιά, παρά μόνο στο φερμουάρ του τζην. Δε θέλω να μαι μόνος, σε κανένα μας δεν αξιζει. Υπάρχουν αραγε αλλοι σαν εμένα; Που να τους βρεις όμως. Πάλι θα πιώ τώρα. Ήθελα να τα πω κάπου, συγγνώμη αν κούρασα, καλό βραδυ κι εύχομαι εσείς να νιώθετε λιγότερη μοναξιά.