ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σας χαιρετω ολους,με λενε Παναγιωτα και ειμαι κατοικος της εξωτικης Αθηνας.Ηθελα να πω σε καποιον τον πονο μου και εγω,γιατι με πνιγει,πολυ.Εδω και 8 μηνες δουλευω σε μια καφετερια στο κεντρο,ειμαι πρωινοβραδυνη.Που σημαινει οτι παω το πρωι αχαραγα,και σχολαω ενω εχει νυχτωσει.Η επιχειρηση ειναι ενα μικρο καφε,με τακτικο κοσμο ομως,που πλεον μετα απο 8 μηνες καθημερινης τριβης εχω γινει φιλη με πολλους απο τους πελατες.Το προβλημα μου λοιπον ειναι το αφεντικο μου.Και,η κορη του αφεντικου μου που και αυτη δουλευει στο μαγαζι.Δε ξερω,ειναι μερικες φορες που βγανω εξω απο τα ρουχα με την τοση αδικια.Δε μιλαω δε μιλαω,αλλα καμια μερα θα τα παρω πολυ,και θα γινουμε μυλος εκει μεσα.Αλλα να μου πεις δε σε συμφερει να μιλησεις,θα σε διωξουν και αντε παλι να βρεις δουλεια,και αν βρεις δουλεια..και σκατα.Ρε πουστη μου,αφου και αυτοι καποτε ηταν υπαλληλοι,δεν θυμουνται ποσο ασχημα ενιωθαν οταν τους φωναζαν τα αφεντικα,η οταν δουλευαν σε ενα περιβαλλον αρνητικο?Τοοοσο πολυ αλλαζει ο ανθρωπος?Σκατα,εχουμε καταντησει να δουλευουμε 10 ωρες για 30 κωλοευρο.Και να τους φιλαμε και το χερι οταν μας τα δινου,και να σκυβουμε το κεφαλι οταν μας γαμανε τη μερα,ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.θΑ ΤΟ ΚΑΨΩ ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΩ!!!