ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ημουν 17 όταν σε γνώρισα. Ζήσαμε μαζί 7 χρόνια. Τις περισσότερες φορές τσακωνόμασταν. Οι όμορφες στιγμές μας λίγες όμως τόσο δυνατές.Ήσουν πάντα δίπλα μου. Ήσουν για μένα ο άντρας μου, ο εραστής μου, ο φίλος μου, ο πατέρας μου, ο αδελφός μου. Ήμουν για σένα...Δεν ξέρω...Αλήθεια τι ήμουν?Μία κομπλεξική που έβγαζε τα απωθημένα, τις ανασφάλειες ίσως και την κακία της σε σένα.Και χωρίσαμε.Και συνεχίσαμε τις ζωές μας. Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για μένα (γιατί ΠΑΝΤΑ έρχεται) και μου φέρθηκαν όπως σου φέρθηκα. Ένοιωσα όπως ένοιωθες εσύ τότε. Τότε που δεν μπορούσα, δεν ήθελα και μάλλον δε με ενδιέφερε να καταλάβω. Η ζωή μου κυλούσε στο ιδιο μοτίβο. Κάθε φορά που γνώριζα κάποιον είχε την ίδια κατάληξη. Το πλήρωσα και με το παραπάνω. Κι έτσι αποφάσισα να μείνω μόνη μου. Έξι χρόνια τώρα είμαι μόνη μου.Όμως δε με νοιάζει. Να σου πω γιατί? Γιατί αισθανομαι ευλογημένη που σε γνώρισα. Που έζησα ένα κομμάτι της 40χρονης πλέον ζωής μου μαζί σου.Αυτό το κομμάτι είναι το πιο όμορφο, το πιο δυνατό και το πιο μαγικό.Θ... ήσουν, είσαι και θα είσαι ο άντρας της ζωής μου.