ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μόλις σε είδα ήξερα... εσύ ήσουν αυτός που θα με έσωζε αφού δε μπορούσα εγώ από μόνη μου να κάνω πίσω, τόσο είχα τρομάξει που επέλεξα να μείνω εκεί, κι αν δεν ερχόσουν εσύ θα καθόμουν για πάντα μαζί του... Μου έδειξες πως είναι να ερωτεύεσαι και να δίνεσαι με τη μία σε αυτό το συναισθημά, δεν ήξερα οτί υπήρχε κάτι τέτοιο. Όταν ήρθες και κάθησες απεναντί μου είδα για πρώτη φορά τι γινόταν γύρω μου. Άρχισες να μιλάς, χωρίς να συστηθείς, κι η κάθε λέξη που έβγαινε από τα χείλοι σου ήταν εξάρτηση. Δενόμουν στα λόγια σου λες και αυτά θα ήταν που θα με κρατούσαν ζωντανή. Δεν είχε σημασία τι έλεγες, σημασία είχε ο τρόπος που τα έλεγες. Κι όταν με άγγιζες μόνο πεταλούδες, τόσες που πονούσαν τα πάντα μέσα μου... Ο πιο γλυκός πόνος που έχω νιώσει ήταν. Δε περίμενες πολλά από μένα, τίποτα δε περίμενες, σου αρκούσε που ήμουν δική σου, έστω και μισή. "Κι εγώ σε έχω ολόκληρο" σκεφτόμουν, κι έτρεμα γιατί καταλάβαινα την αγωνία σου, όταν ήμουν μαζί του. Ήθελες και δεν ήθελες να ξέρεις για'κείνον. Κι όσα ήξερες σε πονούσαν, έχεις τόσο αγνή και καθαρή ψυχή που δεν άντεχες να κάνεις κάτι τέτοιο σε κάποιον. Εγώ... εγώ, τι να πω; Συγνώμη, συγνώμη που δεν είμαι δική σου. Και που δε σε έχω πει ποτέ δικό μου, δε σου έχω πει τι είσαι για μένα... Κι αυτό που κάνεις με τα χείλοι σου όταν ζορίζεσε, που τα δαγκώνεις, ή τότε που σε ρωτούσα πράγματα κρυφά και σοβάρευες, γυρνούσες το κεφάλι και σιωπή.Θα φύγω, κι εσύ δεν θες να περιμένεις, ούτε εμένα ούτε καμιά. Τελευταία δε σε αναγνωρίζω, έφυγα, έφυγες και γυρίσαμε. Πλέον δε μιλάς, απομακρύνεσαι... Θυμάμαι εκείνη τη μέρα, την τελευταία, με ένιωθες αλλού... "Δε με κοιτάς πια όπως με κοιτούσες, τόσο έντονα που ήταν απίστευτα εκνευριστικό" μου είπες, "και δε γελάς με τα αστεία μου σα στην αρχή". Και τι να σου έλεγα; Μου έλειπες ήδη, σα χαμένη ένιωθα που δε θα σε είχα. Σωστές βγήκαν οι ανησυχίες μου... Εκείνη τη τελευταία μέρα μάλλον τελείωσαν όλα... Ακόμα βγαίνουμε, ακόμα έχουμε δικές μας στιγμές, όμως πια η κάθε μας λέξη είναι για να κολακεύσει τον άλλον, οχι για να εκφράσει συναισθήματα, και κάπως έτσι σε χάνω, μέρα με τη μέρα... Το κατάλαβες όταν ο έρωτας έγινε σεξ, προχθες, και το είδα στο προσωπό σου, κρατιόσουν απο κάτι που σιγά σιγά χανόταν.Αυτά ήταν λόγια που μάλλον ποτέ δε θα σου πω, αλλά τα είπα κάπου και αυτό μου φτάνει...