ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μιχάλη....εσένα που τέτοια εποχή μιλούσαμε με τις ώρες στο τηλέφωνο και στο ίντερνετ....που ένα σου Καλημέρα μου έφτανε και μου περίσσευε...το γέλιο σου, η φωνή σου...αχχχχχχ...το μουρμούρισμα σου...."γατούλη μου"!Θυμάσαι;Εσύ; Με ξέχασες; Με σκέφτεσαι; ....δεν ξέρω....και δεν μπορώ να μάθω πια...Πόσο μου λείπεις όμως δεν λέγεται...Πότε θα ολοκληρώσουμε όσα αρχίσαμε...;Ακόμη ονειρεύομαι να με αγκαλιάζεις και να με φιλάς...αφού δεν κατορθώσαμε να τα κάνουμε από κοντά!!!Και όπως λένε...Τώρα μόνο ένα θαύμα θα με σώσει!Υ.Γ.: Φωτιά στους ανεκπλήρωτους έρωτες!Μαρία...