29.8.2014 | 13:57
Γιατί τέτοιο κόμπλεξ;
Είναι δυνατόν να σε βλέπω στο δρόμο μετά από τόσο καιρό, να σε προσκαλώ ταβέρνα να κεράσω για την επιτυχία μου στις πανελλήνιες (ΗΜΜΥ ΕΜΠ) και να αρνηθείς ψυχρά χωρίς καν να πεις συγχαρητήρια; Έτσι φέρονται στις φιλίες; Τι σόι κόμπλεξ είναι αυτό; Επειδή δηλαδή εσύ πέρασες ΤΕΙ πολιτικών μηχανικών την προηγούμενη χρονιά σε κομπλάρει να συγχαρείς τους φίλους σου που τα κατάφεραν λίγο καλύτερα από εσένα; Εκεί κρίνεται η φιλία; Στο αν περάσει κάποιος μια σχολή πιο πάνω από τον άλλον; Στο αν ο άλλος έχει λίγο μεγαλύτερες πιθανότητες να βρει δουλειά; (τι δουλειά δηλαδή, τυπικά στα χαρτιά τώρα.) Τι δηλαδή, πιστεύεις ότι εγώ από μέσα μου χαίρομαι για την περσινή "αποτυχία" σου και καυχιέμαι για τη δική μου "επιτυχία"; Ευτυχώς που αρνήθηκες το κέρασμα γιατί έτσι κι αλλιώς δεν το αξίζεις με τέτοια απαίσια συμπεριφορά. Είσαι απλά ελεεινός.