ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...σε ειδά σημερα στο μετρο, εκει στην Αγια Παρασκευη, 11 παρα 20 το βραδυ. Ησουν στο συρμο που πηγαινε προς Χαλανδρι, εγω περιμενα τον συρμο προς την αλλη κατευθυνση. Ευτυχως που δεν με ειδες και εσυ. Αρχικα αναγνωρισα εκεινο το γαλαζιο μπλουζακι σου, μετα τα μαλλια σου. Προς στιγμη δεν ηξερα αν ηθελα να με δεις και εσυ ή οχι, ευτυχως εφυγε ο συρμος και χαθηκες, μετα διαπιστωσα οτι δεν ηθελα να σε δω. Μου φανηκες καπως κουρασμενος, καπως σαν να εχεις μπει σε υψος και καπως αδυνατος. Ισως λιγο γερασμενος. Τοσο κοντα και τοσο μακρια κινουμαστε...Αρχικα ισως να χαρηκα που δεν μου φανηκες καλα. Μετα λυπηθηκα απο την μια για το παρελθον, λυπηθηκα που παλι μονος ησουν, για εσενα λυπηθηκα για αυτο, εαν σε εβλεπα με τους αλλους ισως να λυπομουν για εμενα. Μου ηρθε μια νοσταλγια. Την μισω την νοσταλγια, το ξερεις...Μες στο βαγονι στεναχωρες σκεψεις μου ηρθαν στο μυαλο και βουρκωσα, κρατηθηκα να μην δακρυσω. Μπορει να με πικρανες πολυ, να με πληγωσες, δεν ξερω ηθελημενα ή αθελα σου, και εγω απο την αλλη εφυγα για να σωθω. Και δεν μετανιωνω για αυτο, ισα-ισα το αντιθετο. Απλα πλεον δεν σου κρατω κακια μαλλον, ποτε μαλλον δεν μπορεσα να σου κακιωσω. Εντωμεταξυ ξερω απο που γυρναγες, ισως να ειμαι ο μονος ανθρωπος που ξερει, ουτε καν οι πιο κοντινοι σου δεν ξερουν τις συνηθειες σου. Ευχομαι απλα να μην νιωθεις τοσο μονος οσο τοτε που σε ειχα γνωρισει και ευχομαι να εισαι απλα καλα. Καληνυχτα!(για εσενα το τ...ι)