ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εξομολογουμαστε,κανουμε αφιερωσεις, ψαχνουμε καποιον που ειδαμε στον δρομο. Και ολα αυτα για μια διαολεμενη εξαρση αδρεναλινης ή ενα σφηξιμο στο στομαχι που θα μας ξυπνησει απο το ληθαργο της ρουτινας. Της ασφαλεστατης και ανθυγειινης ρουτινας που μας χαστουκιζει καθημερινα και εχουμε μουδιασει απο τα χτυπηματα. Φανταστειτε λοιπον να ειχατε μια λυση για ολα ε. Ποσο ωραιο. Και ομως σχεδον ολοι εδω μεσα με μια δευτερη σκεψη,και με μια τριτη, θα τα ζυγιζαν και θα λεγαν " α οχι. ετσι χανεται η μαγεια." Εσυ που δεν μιλησες στην κοπελα στο λεοφωρειο και εσυ που δεν πηγες να μιλησεις σ αυτο το αγορι στο μπαρ που σε κοιταζε. Εσυ που νευριαζεις με τη γειτονισσα που κανει φασαρια και δεν σε αφηνει να κοιμηθεις για να ξυπνησεις στις 6 για δουλεια. Ο κοσμος μας εχει τσακισει και μας εχει πεταξει ενα ψεμα οτι καπου υπαρχει ο πατος και καποια στιγμη θα τον πιασουμε. Δεν υπαρχει πατος. Δεν ειμαι πεσιμιστης ουτε μισανθρωπος. Στεναχωριεμαι με τις μηχανικες κινησεις μας και τα αποχαυνομενα μας προσωπα. Στεναχωριεμαι που ο τροπος εκτονωσης ολης αυτης της στεναχωριας μας ειναι μια εξομολογηση σε ενα site με την ελπιδα οτι καποιος θα ταυτιστει μαζι μας. Για να νιωθουμε λιγοτερο μονοι απ'οτι τωρα. Ο κυριος τροπος κοινωνικοποιησης μας πλεον ειναι τα σοσιαλ μιντια και νιωθουμε πιο χαρουμενοι απο τα like που θα παρουμε στις φωτογραφιες των διακοπων παρα στις διακοπες μας. Χανομαστε λιγο λιγο μεγαλωνοντας.